Wyrok NSA z dnia 26 marca 2009 r., sygn. I FSK 69/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E.M. Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Ke 252/07 w sprawie ze skargi E.M. Spółki z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od E.M. Spółki z o.o. w K.na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 zł /słownie: sto osiemdziesiąt złotych / tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 października 2007 r., sygn. akt I SA/Ke 252/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę E. Sp. z o. o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 kwietnia 2007 r. w przedmiocie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie VAT.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, iż spór w sprawie dotyczy prawidłowości interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług i ich zastosowania do przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego, czyli wyrażonej a priori oceny konsekwencji konkretnych zdarzeń podatkowych. W sprawie chodzi o ocenę czy dołączone do czasopisma sprzedawanego przez spółkę dodatki, tzw. gadżety, podlegają opodatkowaniu odrębnie stawką 22%. W ocenie organu podatkowego dodatki te, których dostawa odbywa się odpłatnie, podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Zdaniem skarżącej mamy tu do czynienia z odpłatną dostawą czasopisma i nieodpłatnym (a w konsekwencji nieopodatkowanym) przekazaniem gadżetu.

Oprócz zarzutów merytorycznych względem stanowiska zajętego przez organ, strona zakwestionowała również zastosowaną w sprawie procedurę. Sąd I instancji stwierdził w związku z tym, iż postępowanie przed organami podatkowymi zainicjował wniosek spółki z 10 kwietnia 2006 r., który obejmował przedstawiony stan faktyczny oraz w sześciu punktach stanowisko co do jego interpretacji podatkowej. W odpowiedzi na ten wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2006 r. uznał stanowisko spółki za prawidłowe w punktach 1-3 i 5-6 oraz za nieprawidłowe w punkcie 4. To rozstrzygnięcie spółka zaskarżyła zażaleniem w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe stanowiska wyrażonego w punkcie 4. Dokonując kontroli tego rozstrzygnięcia Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 27 października 2006 r. uchylił w zaskarżonej części (niekorzystnej dla strony) postanowienie organu I instancji, stwierdzając brak podstaw dla organu do orzekania wobec upływu 3 miesięcznego terminu do podjęcia interpretacji, o którym mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej. W rozstrzygnięciu Dyrektor wprost stwierdził, że stanowisko podatnika wiąże organ na skutek niewydania postanowienia w terminie 3 miesięcy od daty otrzymania wniosku. Tym samym rozstrzygnięcie to potwierdziło, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w świetle art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej jest prawnie bezskuteczne. Zdaniem skarżącej natomiast postanowienie to wywołało skutek w zakresie nieuchylonym, w którym potwierdzało w części prawidłowość stanowiska spółki, a tym samym przyznawało stosowną ochronę spółce i bez jego wyeliminowania Dyrektor nie mógł wydać zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej ją decyzji zmieniającej z urzędu stanowisko podatnika w punktach 1-4 z uwagi na rażące naruszenie prawa, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w zw. z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.