Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2009 r., sygn. II FSK 1628/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędzia NSA Jan Rudowski, Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 306/07 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 maja 2005 r. nr [..] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3) przyznaje od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi) pełnomocnikowi Skarżącej adwokatowi W. H. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych zwiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 306/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 24 maja 2005 r. w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, Skarżąca składając wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w dniu 8 marca 2005 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wyjaśniła, iż w 2004 r. pełniła obowiązki społeczne i obywatelskie jako ławnik sądowy i z tego tytułu uzyskiwała należności pieniężne. W ocenie Strony, otrzymane dochody z tytułu rekompensat za udział w sesjach korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - cytowanej dalej w skrócie "p.d.o.f." Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2005 r. organ I instancji uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe, a Dyrektor Izby Skarbowej odmówił uchylenia powyższego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu organ II instancji podniósł, iż art. 172 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych ( Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) stanowi, iż ławnik za czas wykonania czynności w sądzie, otrzymuje rekompensatę pieniężną. Natomiast na podstawie art. 173 tej ustawy ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują diety oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegów według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, tylko kwoty otrzymanych diet korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 p.d.o.f., natomiast rekompensaty należy zaklasyfikować do przychodów określonych w art. 13 pkt 5 p.d.o.f. Wobec powyższego, dochody z tytułu wypłacanej ławnikowi w trakcie roku podatkowego rekompensaty, podlegają kumulacji z dochodami uzyskanymi z innych źródeł, co zobowiązuje do złożenia zeznania podatkowego i obliczenia należnego podatku dochodowego od sumy uzyskanych w ciągu roku dochodów.