Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. II FSK 136/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 325/07 w sprawie ze skargi Spółka Wodna "B." w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 12 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 325/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od organu odwoławczego kwotę 440 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi Spółki Wodnej "B." w R. (dalej: Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 12 marca 2007 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 21 grudnia 2006 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 5 czerwca 2006 r., którą uchylono w całości decyzję Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia 9 września 2005 r. i określono Spółce zobowiązanie w podatku do nieruchomości a 2005 r. w kwocie 343.777,90 zł.

W skardze na decyzję organu odwoławczego Spółka ponowiła argumentację przedstawioną we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji organu drugiej instancji, określającej Spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2005 r. Na poparcie tezy, że nie posiada przymiotu jednostki prowadzącej działalność gospodarczą, wskazała, że cel jej działalności służy zaspokojeniu potrzeb ludności w zakresie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego i nie ma charakteru zarobkowego. Podniosła, że osiągnięty zysk netto zgodnie z art. 164 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r., Nr 239, poz. 2019 ze zm.) może być przeznaczony wyłącznie na cele statutowe. Stwierdziła, że powoływany przez organ § 8 pkt 2 statutu spółki stanowi jedynie, że do osiągnięcia celów spółki służą wpływy i zyski, co w żaden sposób nie może być utożsamiane z przyjętym przez organ założeniem, że osiąganie zysków przez spółkę jest jej statutowym celem. Podkreśliła, że zgodnie z wymogiem określonym w 14 ust. 1 ustawy o swobodzie gospodarczej warunkiem podjęcia działalności gospodarczej jest uzyskanie przez przedsiębiorcę wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo do Ewidencji Działalności Gospodarczej, a spółka wodna nie podlega takiemu wpisowi. Zgodnie zaś z ugruntowanym w orzecznictwie sądowym stanowiskiem spółka wodna nie jest spółką, do której odnosi się art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175) oraz art. 479 § 1 pkt 1 k.p.c. Spółka podkreślając, że zastosowanie stawek podatku od nieruchomości przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budowli skutkuje niewłaściwym określeniem wysokości zobowiązania podatkowego, co stanowi rażące naruszenie prawa, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.