Wyrok NSA z dnia 3 września 2009 r., sygn. I FSK 578/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia NSA Jan Zając(sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Eksportowego "B." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 171/07 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Eksportowego "B." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 171/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Przedsiębiorstwa Eksportowego B. Sp. z o.o. w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 18 października 2005 r. w części dotyczącej ustalenia skarżącej spółce dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za maj 2000 r., w kwocie 6.156 zł, a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za ten okres rozliczeniowy w kwocie 23.092 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy zgodził się z oceną materiału dowodowego dokonaną przez organ pierwszej instancji. Za prawidłowe uznał zakwestionowanie spółce prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazanego w spornych fakturach. Organ podatkowy powołał się na art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT) wskazując przy tym na rozstrzygnięcie zapadłe w ramach podatku dochodowego od osób prawnych za 2000r., gdzie wydatki, na poczet usług dokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT, nie zostały uznane za koszty uzyskania przychodów, gdyż nie zostały wykonane przez podmioty je wystawiające.