Wyrok NSA z dnia 3 września 2009 r., sygn. I FSK 326/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia NSA Jan Zając(sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Eksportowego "B." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 września 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 175/07 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Eksportowego "B." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Przedsiębiorstwa Eksportowego "B." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 ( słownie: jeden tysiąc osiemset ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 września 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 175/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Przedsiębiorstwa Eksportowego B. Sp. z o.o. w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 18 października 2005 r. w części dotyczącej ustalenia skarżącej spółce dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień 2000 r., w kwocie 13.596 zł, a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za ten okres rozliczeniowy w kwocie 50.311 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy zgodził się z oceną materiału dowodowego dokonaną przez organ pierwszej instancji. Za prawidłowe uznał zakwestionowanie spółce prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazanego w spornych fakturach. Organ podatkowy powołał się na art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) (dalej: ustawa o VAT) wskazując przy tym na rozstrzygnięcie zapadłe w ramach podatku dochodowego od osób prawnych za 2000r., gdzie wydatki, na poczet usług dokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT, nie zostały uznane za koszty uzyskania przychodów w łącznej kwocie, gdyż nie zostały wykonane przez podmioty je wystawiające.