Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. II FSK 1055/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, Jerzy Rypina (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1602/07 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 września 2007 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodu za 1999 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 1602/07 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 września 2007 r. w sprawie ze skargi M. P. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodu za 1999 r. Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Z przyjętego do rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że Dyrektor Izby Skarbowej ustalił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w wysokości 15.146 zł od przychodów pochodzących ze źródeł nieujawnionych. Organ administracji uznał, iż między małżonkami P. istnieje małżeńska wspólność ustawowa oraz że wydatek na zakup samochodu marki Audi A6 za kwotę 80.000 zł nie znajduje pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Organ odwoławczy stwierdził, że podatnik i jego małżonka w 1999 r. mogli dysponować kwotą 23.000 zł uzyskaną ze sprzedaży samochodu marki Mercedes, kwotą 16.835,75 zł uzyskaną z wypłaconego odszkodowania z tytułu ubezpieczenia AC oraz kwotą 3.363,77 zł, będącą ogólnym dochodem uzyskanym w 1999 r. wynikającym z zeznania podatkowego PIT-33. Natomiast organ odwoławczy nie uznał środków finansowych, które miały pochodzić z pracy V.P. w Holandii w wysokości 10.000 zł oraz środków w wysokości 30.000 zł, których źródłem miała być umowa pożyczki pomiędzy V.P., jako pożyczkobiorcą a B. M., jako pożyczkodawcą.