Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. II FSK 920/08

Z przepisu art. 24 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 ze zm.) wynika wprost, że zdarzeniem, które rozstrzyga o stosowaniu zasady dalszego działania ustawy dawnej jest moment zaistnienia ostateczności decyzji, której stwierdzenia nieważności się żąda, a nie moment, w którym ujawniła się podstawa żądania stwierdzenia nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jan Rudowski, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1669/07 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. K. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1669/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. (podatnik) na decyzję Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2007 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r.