Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. II FSK 40/07

1. Skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytaczać podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie, zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Prawidłowe wskazanie podstaw skargi kasacyjnej (konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego) jest więc jej zasadniczym elementem konstrukcyjnym i nie ulega sanacji.2. Naruszenie prawa procesowego może polegać na błędnej jego wykładni (opierając skargę kasacyjną na takim zarzucie należy wskazać, jak według wnoszącego skargę kasacyjną, przepis taki powinien być rozumiany) lub na naruszeniu prawa przez niewłaściwe jego zastosowanie, polegające na tak zwanym błędzie w subsumcji, co wyraża się w tym, że stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo, że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej, z tym jednak zastrzeżeniem, iż skargę kasacyjną opartą na zarzucie naruszenia prawa procesowego można jedynie wywieść o ile stwierdzone uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto zarzuty skargi kasacyjnej powinny być skierowane pod adresem sądu pierwszej instancji, co oznacza, iż skarżący jest zobowiązany do wskazania przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, które jego zdaniem zostały przez sąd naruszone. Postawienie zarzutu naruszenia przepisów postępowania wymaga zawsze przytoczenia przepisów postępowania przez ich oznaczenie numerem artykułu, paragrafu, ustępu oraz zawierać uzasadnienie, na czym to naruszenie polegało i jaki wpływ wywarło na treść kwestionowanego wyroku.3. W myśl art. 141 § 4 p.p.s.a., uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie a ponadto zawierać wskazania, co do dalszego postępowania, jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji. Zatem wadliwość sporządzenia uzasadnienia oznacza nic innego jak brak w uzasadnieniu wyżej wymienionych elementów, sprawiający, że zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, o czym mowa w tym przepisie powinno zawierać relację z dotychczasowego przebiegu postępowania w sprawie, a więc powinno obejmować te kwestie, które są niezbędne do wyczerpującego przedstawienia pozostałych elementów uzasadnienia wyroku.a. zatem w wyroku nie wystarczy ograniczyć się do stwierdzenia, co ustalił sąd, lecz niezbędne jest wskazanie, które ustalenia zostały przyjęte przez sąd pierwszej instancji, a które nie, z równoczesnym odniesieniem się do zarzutów skargi, a jeżeli ich w skardze nie sformułowano-do wskazanych przez skarżącego "naruszeń prawa" lub "interesu prawnego".4. W motywach podjętego rozstrzygnięcia nie odniósł się zupełnie do stanu sprawy, uznając, iż rozstrzygniecie w badanej sprawie zostało przesądzone wyrokiem w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Zatem podstawą uchylenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny zaskarżonego postanowienia był inny wyrok a nie wynik dokonanej przez Sąd oceny pod względem zgodności z prawem. Sąd, powołując się jedynie na art. 135 p.p.s.a., uznał, iż doszło do naruszenia art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.5. Ponieważ postępowanie w powyższym zakresie powinno poprzedzać ewentualne postępowanie w przedmiocie przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, to Sąd, poprzez art. 135 p.p.s.a, nie mógł uwolnić się od dokonania oceny legalności zaskarżonego postanowienia. Innymi słowy w pierwszej kolejności należało przesądzić o tym czy odwołanie zostało wniesione w terminie, czy też nie, a następnie podjąć rozstrzygnięcie w kwestii przywrócenia terminu do jego wniesienia.