Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2008 r., sygn. II OSK 470/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Andrzej Gliniecki Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Lu 346/07 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Lu 346/07, oddalił skargę B. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie choroby zawodowej.

W uzasadnieniu stanowiska Sąd ten przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w L. decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851), § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115), po rozpatrzeniu odwołania B. P. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ś. o braku podstaw do stwierdzenia u niej choroby zawodowej narządu głosu, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że przeprowadzone dochodzenie postępowanie wyjaśniające potwierdziło narażenie skarżącej na nadmierny wysiłek głosowy, jednak Poradnia Chorób Zawodowych WOMP w L., a więc jednostka opieki zdrowotnej upoważniona w świetle obowiązujących przepisów do rozpoznawania chorób zawodowych choroby zawodowej narządu głosu u niej nie rozpoznała. Na podstawie dochodzenia epidemiologicznego, wykonanych badań laryngologicznych, dokumentacji z: Poradni Laryngologicznej w P., Przychodni Konsultacyjnej w L., Poradni Otolaryngologicznej w Ś., Poradni Foniatrycznej i innych zaświadczeń lekarskich rozpoznano u skarżącej "przewlekły prosty nieżyt krtani", tj. schorzenie, które nie odpowiada definicji choroby zawodowej zawartej w § 1 ust. 1 rozporządzenia, nie ma bowiem związku przyczynowego z warunkami pracy (nie zostało spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym) i nie jest wymienione w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia. Przyczyną przewlekłego prostego nieżytu gardła i krtani są zakażenia bakteryjne lub wirusowe, a nie nadmierny wysiłek głosowy. Choroby zawodowej narządu głosu u skarżącej nie rozpoznał również Instytut Medycyny Pracy w Ł.. Organ wskazał, że na podstawie dodatkowego dochodzenia postępowania wyjaśniającego i opracowanych w 2003 r. kart oceny narażenia zawodowego, uzupełnionej w październiku i listopadzie 2003 r. charakterystyki stanowiska pracy zawodowej skarżącej z 2001 r. nadesłanej przez dyrektora Szkoły Podstawowej w P., w której pracowała, odpisu programu nauczania fizyki, oraz charakterystyki własnego stanowiska pracy nadesłanych w grudniu 2003 r. przez skarżącą, potwierdzono jej narażenie na nadmierny wysiłek głosowy, ale nie znaleziono uzasadnienia do uznania kontaktu w latach 1967-1976 z odczynnikami chemicznym, służącymi w Szkole Podstawowej do pokazowych reakcji chemicznych na lekcjach chemii, za narażenie zawodowe, które mogło spowodować uszkodzenie stanu zdrowia demonstratora (nauczyciela chemii), a tym samym nie było podstaw do skierowania jej na ponowne badania lekarskie. Poradnia Chorób Zawodowych WOMP w L. po zapoznaniu się z tymi materiałami, podtrzymała w mocy swoje orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej. Organ II instancji wskazał, że wcześniejsze jego decyzje, utrzymujące w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji wydane w przedmiotowej sprawie zostały uchylone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (decyzja PWIS z dnia 30 czerwca 2005 r. uchylona wyrokiem z dnia 8 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Lu 454/05, decyzja PWIS z dnia 14 sierpnia 2006 r. uchylona wyrokiem Sądu z dnia 7 grudnia 2006 r. sygn. akt III SA/Lu 414/06). Realizując wytyczne w wyrokach Sądu, organ odwoławczy wystąpił do Poradni Chorób Zawodowych WOMP w L. o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego z dnia 6 listopada 2001 r. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u skarżącej. W wydanej opinii uzupełniającej do orzeczenia lekarskiego Poradnia Chorób Zawodowych WOMP podtrzymała swoje orzeczenie lekarskie o braku postaw do rozpoznania u niej choroby zawodowej narządu głosu. Z podobnym wnioskiem o uzupełnienie orzeczeń lekarskich wystąpiono do Instytutu Medycyny Pracy w Ł., który w piśmie z dnia [...] czerwca 2006 r. podtrzymując swoje orzeczenie lekarskie z dnia [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu u skarżącej, wyjaśnił wątpliwości Sądu zawarte w wyroku, stwierdzając między innymi, że zarzuty dotyczące odmowy rozpoznania u niej choroby zawodowej są bezzasadne i nie mogą stanowić podstawy do zmiany rozpoznania. Realizując kolejne wskazania Sądu, organ odwoławczy wystąpił na piśmie do lekarzy specjalistów, na których opinie powołuje się skarżąca o wyjaśnienie rozbieżności ustalonych rozpoznań w wydanych zaświadczeniach lekarskich z orzeczeniem lekarskim WOMP w L. i Instytutu Medycyny Pracy w Ł.. Organ wskazał, że z uzyskanych odpowiedzi wynika, że specjaliści ci objawów choroby uznanej za zawodową u skarżącej nie rozpoznali. Poradnia Chorób Zawodowych WOMP w L., do której przesłano pismo skarżącej wraz z załącznikami, w wydanym orzeczeniu lekarskim uzupełniającym, po przeanalizowaniu całości zebranej dokumentacji medycznej i nadesłanych załączników, orzekła o braku podstaw do zmiany orzeczenia lekarskiego z dnia [...], a więc o braku rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej. Z 10 załączników nadesłanych 6 załączników dotyczyło schorzeń tarczycy i mięśniaka macicy, dwa załączniki były znacznie wcześniej dołączone do akt i uwzględnione przy wydawaniu orzeczenia lekarskiego, a dwa pozostałe załączniki wydane w 2006 r., tj. po upływie 5 lat od wszczęcia postępowania w sprawie choroby narządu głosu nie zostały wzięte pod uwagę przez organ, ponieważ po ustaniu narażenia na nadmierny wysiłek głosowy, istniejące zmiany chorobowe nie rozwijają się (nie ulegają pogorszeniu).