Postanowienie NSA z dnia 16 września 2008 r., sygn. II OZ 918/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 16 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. i J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2008 r., sygn. akt VII SA/Wa 1516/07 w przedmiocie przyznania prawa pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. B. i J. B. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2008 r. (sygn. akt II OZ 1382/07) Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie z dnia 27 listopada 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pozostawiające wniosek A. i J. B. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. W związku z powyższym Sąd I-instancji rozpoznał sprawę przyznania prawa pomocy wnioskodawcom i postanowieniem z dnia 16 lipca 2008 r. (sygn. akt VII SA/Wa 1516/07) odmówił A. B. i J. B. przyznania prawa pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...],r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji. Sąd I-instancji podkreślił, iż na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa obowiązek wykazania, że znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Tymczasem w niniejszej sprawie wnioskodawcy nie nadesłali żądanych przez Sąd dokumentów - m.in. kompletnych wyciągów z kont bankowych. Ponadto posiadają znaczny majątek, w skład którego wchodzi dom o pow. [...], m2, mieszkanie o pow. [...], m2, działka o pow. [...], m2, samochód [...], (rocznik [...],) oraz mają stałe dochody. Wielkość zgromadzonego przez nich majątku świadczy o tym, że wnioskodawcy są zaradni życiowo i są w stanie we wspólnym gospodarstwie domowym utrzymać tak dużym majątek, który wymaga dużych nakładów finansowych. Zadaniem WSA brak jest zatem podstaw do uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, ponieważ strona nie wykazała w sposób nie budzący wątpliwości, że znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do skorzystania z tego prawa.