Postanowienie NSA z dnia 23 października 2008 r., sygn. II OSK 1275/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie sędzia NSA Bożena Walentynowicz (spr.) sędzia del. WSA Leszek Kamiński Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. S. następcy prawnego skarżącej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/GL 839/06 w sprawie ze skargi A. F. i K. F. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie pozwolenia na budowę postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/GL 839/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie ze skargi A. F. i K. F. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę, uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł, że nie podlega ona wykonaniu.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] nr [...], Prezydent Miasta G. zatwierdził projekt budowlany i wydał H. S. pozwolenie na budowę budynku garażowo-gospodarczego na działce nr [...] (obecnie [...]) przy ul. [...] w G., bezpośrednio przy granicy z działką nr [...] (obecnie [...]). W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podniósł, iż projektowana budowa jest zgodna z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu miasta G. i nie narusza interesów osób trzecich. Wskazał także, że w trakcie postępowania administracyjnego, współwłaścicielki sąsiedniej nieruchomości nie wyraziły zgody na usytuowanie obiektu w granicy nieruchomości z uwagi na możliwe zacienienie ich działki, jednak do zarzutu tego nie ustosunkował się w dalszej części uzasadnienia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosły A. i K. F., właścicielki sąsiedniej nieruchomości, wyrażając niezadowolenie z otrzymanego rozstrzygnięcia. Zdaniem odwołujących się wydana decyzja narusza bowiem ustalenia planu miejscowego, który dopuszcza zabudowę w granicy, jedynie w przypadku gdy nie ogranicza ona użytkowania działki sąsiedniej. Nadto, zdaniem A. i K. F., garaż H. S. winien przylegać do garażu znajdującego się na ich działce, a nie stykać się z nim jedynie narożnikowo gdyż inaczej spowoduje on - ze względu na swoją znaczną długość, niemal całkowitą zabudowę granicy.