Wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r., sygn. I OSK 94/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie NSA Irena Kamińska Jerzy Stankowski Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1644/07 w sprawie ze skargi M. Ż. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze Służby Więziennej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1644/07, po rozpatrzeniu skargi M. Ż., uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] w przedmiocie zwolnienia skarżącego ze służby. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy.

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej nr [...] z dnia [...], którą na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) zwolniono M. Ż. ze Służby Więziennej z dniem 30 listopada 2005 r. z uwagi na ważny interes służby. W uzasadnieniu organ powołał się na fakt zastosowania wobec skarżącego tymczasowego aresztu z uwagi na podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa z art. 200 § 1 Kodeksu karnego oraz wniesienia przeciwko niemu w tej sprawie aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia. Okoliczności te wskazują na to, że M. Ż. utracił przesłanki podmiotowe w postaci nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii konieczne do pełnienia służby w charakterze funkcjonariusza Służby Więziennej. Nie ma przy tym znaczenia, że zarzucony czyn nie pozostawał w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności służbowych. Istotne bowiem jest to, że M. Ż. rażąco naruszył obowiązki określone w rocie ślubowania, którą składa każdy kandydat do służby. Jego postępowanie podważyło ponadto zasadę wiarygodnego wykonywania zadań statutowych Służby Więziennej i przyczyniło się do pogorszenia wizerunku tej Służby w opinii publicznej. W tej sytuacji, zdaniem Ministra Sprawiedliwości, organ I instancji prawidłowo uznał, że ważny interes służby przemawiał za rozwiązaniem ze skarżącym stosunku służbowego w trybie art. 39 ust. 3 pkt 5 ustawy o Służbie Więziennej, niezależnie od tego, czy prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne zostanie prawomocnie zakończone wyrokiem skazującym. Do zwolnienia funkcjonariusza ze Służby Więziennej, gdy wymaga tego ważny interes służby, nie jest konieczne potwierdzenie popełnienia czynu, o którym mowa w akcie oskarżenia. Niezbędną przesłanką jest jedynie zaistnienie takich okoliczności faktycznych, w wyniku których doszło do naruszenia "ważnego interesu służby".