Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2008 r., sygn. II GSK 308/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędziowie NSA Małgorzata Korycińska Andrzej Kuba (spr.) Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 293/07 w sprawie ze skargi K. E. W. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską oddala skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 16 maja 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 293/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu sprawy ze skargi K. E. W., uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2006 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską i stwierdził, że decyzja ta nie podlega wykonaniu.
W uzasadnieniu Sąd podał, że uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2006 r. komisja egzaminacyjna do spraw aplikacji radcowskiej w obszarze właściwości Okręgowej Izby Radców Prawnych w O. stwierdziła, że K. E. W. uzyskała negatywny wynik z egzaminu (łącznie 188 punktów).
W odwołaniu od tej uchwały K. E. W. domagała się uznania, że udzieliła poprawnych odpowiedzi na pytania o nr 38, 39, 58, 74, 76, 155, 173 i tym samym uzyskała wynik pozytywny. Odnosząc się do pytania nr 74 wskazała, że takie jego sformułowanie, które umożliwia udzielenie dwóch poprawnych odpowiedzi narusza postanowienia art. 339 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j.: Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.). Ponadto odwołująca kwestionowała zawarcie w teście egzaminacyjnym pytań z zakresu postępowania w sprawach o wykroczenia. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lutego 2004 r., P 21/02 OTK-A 2004/2/9 twierdziła, że gdyby ustawodawca chciał objąć zakresem egzaminu na aplikację radcowską również postępowanie w sprawach o wykroczenia, to uczyniłby to w sposób wyraźny. Ponieważ jednak w art. 331 § 1 ustawy o radcach prawnych dziedziny tej nie wymienił, to udzielenie błędnej odpowiedzi na pytania z tego zakresu nie mogło zostać poczytane na niekorzyść kandydata. W konsekwencji żądanie zaliczenia jako poprawnej odpowiedzi udzielonej na pytanie nr 39 było zasadne.
POTRZEBUJESZ POMOCY?