Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 1547/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Anna Maria Świderska, Protokolant Krzysztof Kołtan, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Gd 578/04 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 29 lipca 2004 r. [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 578/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 29 lipca 2004 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z 28 sierpnia 2003 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.

2. Rozstrzygniecie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: organy podatkowe obu instancji zakwestionował między innymi u J. M. prawo do odliczenia darowizn w kwocie 1.321.000,00zl, tj.: kwoty 1.300.000,00 zł, z 21 grudnia 2001 r. - na rzecz Kurii Diecezjalnej P., oraz kwoty 21.000,00 zł, z 25 listopada 2001 - na rzecz Parafii Archikatedralnej w G. ponieważ podatnik nie potwierdził dowodowo faktu ich przekazania (kwestia ta jako jedyna pozostała przedmiotem sporu na etapie postępowania kasacyjnego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W pozostałym zakresie skarżący nie kwestionował, po wyroku sądu pierwszej instancji, dokonanych ustaleń i wyliczeń.). Powołując się na treść art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) oraz art. 26 ust. 7 u.p.d.o.f. (w brzmieniu obowiązującym w 2001 r.) wskazano, że zgodnie z oświadczeniami stron umów przekazanie darowizn nastąpiło w dniach sporządzenia tych umów (oświadczenie Proboszcza Parafii Archikatedralnej w G. - ks. B. K. do protokołu kontroli przeprowadzonej 9 grudnia 20002 r. oraz ks. S. G. do protokołu sporządzonego 25 lutego 2003 r.). W obu przypadkach w umowach wskazano, że darowizny zostaną wykorzystane na działalność charytatywno - opiekuńczą Kościołów - zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm., dalej: u.s.p.k.).Przedłożenie przez podatnika dowodów w postaci umów darowizn (zawierających pokwitowania przekazania darowizny) oraz sprawozdań sporządzonych przez obdarowanych (dopiero na wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej przy piśmie z 11 maja 2004 r.) nie oznaczało, iż przesądzone zostały okoliczności, które dokumenty te miały potwierdzić. Jedynym dowodem potwierdzającym przekazanie darowizny były oświadczenia stron obdarowanych. Nie stwierdzono natomiast dowodowo istnienia jakichkolwiek faktów świadczących o pomniejszemu - w związku z dokonanymi darowiznami środków finansowych będących w posiadaniu J. M. o kwoty stanowiące określoną w umowach równowartość tychże darowizn. Z informacji udostępnionych przez B. w G. wynika, że J. M. w 2001 r. posiadał w oddziale B. w T. 12 rachunków bankowych, w IV Oddziale B. w G. 53 rachunki bankowe, w Banku M. SA - od dnia 19 września 2001 r. rachunek bieżący w PLN dla firmy "I." i od dnia 12 października 2001 r. - 2 rachunki bieżące w PLN. Materiał zgromadzony przez organy nie potwierdzał jednak faktu wypłaty kwot wynikających ze sporządzonych umów darowizn w terminach poprzedzających dokonanie tych czynności prawnych. Wszelkie dowody zgromadzone na dowód przekazania spornych kwot oraz wskazywane zarówno przez darczyńcę jak i obdarowanych, okoliczności uznano za nieprecyzyjne, niekonkretne a wręcz sprzeczne z logiką i doświadczeniem życiowym (szczególnie w zakresie sposobu formy przekazania tak wysokich kwot). Podobnie lakoniczne, nieprecyzyjne informacje przedłożone zostały przez podatnika - przy piśmie dnia 11 maja 2004 r. - sprawozdania z wydatkowania otrzymanych w formie darowizny kwot pieniężnych.