Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. II FSK 349/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Grzelak, Sędzia NSA: Jan Rudowski, Sędzia NSA: Jerzy Rypina (spr.), Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 października 2006 r. sygn. akt I SA/Po 24/06 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 26 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 7.200 (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 października 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 26 października 2005 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że organy podatkowe prawidłowo ustaliły stan faktyczny. Wynika z niego, że w 2000 r. podatniczka dokonała zakupu dwóch nieruchomości na kwotę 530.439 zł, która to kwota była znacznie wyższa niż dochody, które uzyskała w latach 1999-2000 (wg. deklaracji podatkowej: dochody ze stosunku pracy za 2000 r. - 8.700 zł, za 1999 r. - 5.800 zł). W ocenie Sądu organy podatkowe zasadnie nie uznały za źródło przychodów kwoty 600.000 zł z umowy depozytu nieprawidłowego z dnia 15 lipca 1997 r. ze S.G., obywatelem USA. Sąd podniósł, że według podatniczki umowa została zawarta podczas jej pobytu na obozie językowym w Nowym Yorku w okresie od 10.07.1997 r. do 10.08.1997r., a zamiarem składającego pieniądze do depozytu, jako osoby zajmującej się handlem nieruchomościami, było inwestowanie ich w Polsce. Organ odwoławczy trafnie stwierdził, że wobec poczynionych ustaleń, fakt zawarcia takiej umowy przez obywatela USA jest mało prawdopodobny przede wszystkim dlatego, że S.G .zaprzecza faktowi przekazania J. M. kwoty 600.000 zł, a podatniczka faktu pochodzenia gotówki z umowy depozytu nie odzwierciedliła w złożonym oświadczeniu o stanie majątkowym na dzień 31.12.1999 r. Kolejną umowę depozytu nieprawidłowego z dnia 23.11.2000 r. na kwotę 510.000 zasadnie uznał za sporządzoną "tylko na użytek postępowania odwoławczego". Ustalenie to umieścił w kontekście powołania się na tę umowę dopiero przed organem podatkowym drugiej instancji (w odwołaniu) i to przy braku jakichkolwiek przeszkód, aby ją przestawić w toku postępowania przed organem pierwszej instancji. Sąd nadmienił, że kwestie weryfikacji przedmiotowego depozytu zostały dokonane w drodze przesłuchania S.G. w drodze międzynarodowej pomocy prawnej przez amerykańskie władze podatkowe. Sąd podniósł, że organy podatkowe czyniły wszystko co niezbędne aby dociec prawdy obiektywnej. W tym celu wzywały kilkakrotnie w celu przesłuchania w charakterze świadków A., P.i P. M. - rodzeństwo podatniczki oraz jej ojca M. M. Rodzeństwo mimo ponawianych wezwań nie stawiło się, zaś ojciec M. M. odmówił składania zeznań w charakterze świadka.