Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 30 maja 2008 r., sygn. II FSK 514/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia WSA del. Teresa Porczyńska (spr.), Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. i K. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 720/06 w sprawie ze skargi A. i K. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 14 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. i K. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 listopada 2006 r. (I SA/Wr 720/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. i K. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 14 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.
Przedstawiając stan sprawy Sąd podał, iż w dniu 28 grudnia 2002 r. A. i K. D. złożyli wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w wysokości 182.807,40 zł., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. (K 45/01).
Decyzją z dnia 25 listopada 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. S. odmówił podatnikom zwrotu nadpłaty w żądanej wysokości, a rozstrzygnięcie to utrzymane zostało w mocy przez organ drugiej instancji. Sąd wyjaśnił, iż decyzja organu odwoławczego była następstwem decyzji kasacyjnej z dnia 15 kwietnia 2003 r. wydanej w wyniku prowadzonego przed sądem administracyjnym postępowania mediacyjnego.
Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż z ustaleń organów wynikało, że P.P.H.U. D. spółka cywilna D. Z., D. D. i D. A. posiadała w okresie trzech lat, od dnia 30 września 1999 r., status zakładu pracy chronionej. Przedmiotem działalności spółki był: handel hurtowy i detaliczny artykułami ogólnospożywczymi i przemysłowymi, sprzedaż hurtowa napojów alkoholowych i bezalkoholowych, pośrednictwo handlowo-usługowe, przetwórstwo warzywno-owocowe, produkcja wyrobów garmażeryjnych oraz przetwórstwo mięsa i drobiu prowadzone w pięciu sklepach i hurtowni. W oparciu o przedłożone przez podatników dokumenty oraz wyjaśnienia, Dyrektor Izby Skarbowej ocenił, iż spółka D. nie rozpoczęła przed 1 stycznia 2000 r. realizacji długookresowych przedsięwzięć na rzecz zatrudnianych osób niepełnosprawnych, wobec czego podatnicy będący wspólnikami tej spółki nie mogli skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem organu za przedsięwzięcia tego rodzaju nie mogły być uznane podejmowane w 1999 r. prace remontowe zmierzające m. in. do przystosowania pomieszczeń dla pracowników niepełnosprawnych (montaż uchwytów do podtrzymywania, likwidacja barier architektonicznych uwzględniających wymogi inwalidztwa narządu ruchu), ponieważ zostały one wykonane w całości w ramach zaleceń Państwowej Inspekcji Pracy. Organ odwoławczy stwierdził też, iż pojęcie "długofalowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych" powinno dotyczyć wyłącznie rozłożonych w czasie wydatków o charakterze inwestycyjnym, a więc nie mogą to być wszelkie wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez zakłady pracy chronionej. Za przedsięwzięcia spełniające powyższe kryteria organ nie uznał także inwestycji dotyczących wytworzenia systemem gospodarczym środków trwałych: utwardzenia placu manewrowego, postawienia budynku wc, budowy ogrodzenia hurtowni - co miało miejsce po 1 stycznia 2000 r., a także budowy po 1 stycznia 2001 r. przenośnej portierni oraz modernizacji zakupionego budynku produkcyjnego, bowiem działania te zostały podjęte, gdy obowiązywały już nowe przepisy, które strona powinna znać.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right