Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. II FSK 433/07

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie NSA: Jacek Brolik, Jan Rudowski (sprawozdawca), Protokolant Łukasz Kacper Warzecha, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. M. i Ł. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 października 2006 r. sygn. akt I SA/Po 55/06 w sprawie ze skargi A. M. i Ł. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 10 listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ł. M. i A. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2006 r., sygn. akt: I SA/Po 55/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. i Ł. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 10 listopada 2005 r., nr (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.

W uzasadnieniu wyroku opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśniono, że małżonkowie A. i Ł. M. złożyli wspólne zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2002, w którym wykazali stratę w kwocie 129.878,39 zł., podatek dochodowy 0 zł. i nadpłaty w wysokości 539 zł.

Ł. M. w 2002 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie:

- sprzedaży komputerów i drukarek komputerowych, podzespołów i części oprogramowania, usług serwisowych, instalacji sieci, montażu i modernizacji w firmie N. oraz

- w zakresie usług reklamowych, przyjmowanie do pracy w firmie Z.

Podatnik prowadził działalność w dwóch punktach i oddzielne księgi dla obu zakładów. Podatek rozliczał według zasad ogólnych oraz był podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 maja 1994 r.

Kontrola i analiza prowadzonych ksiąg podatkowych wykazała nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, poprzez nie wpisanie lub błędne wpisy faktur i dowodów dokumentujących koszty działalności gospodarczej. Stwierdzono, że ujemna marża handlowa na sprzedaży towarów wynikająca z ksiąg firmy N. pozostaje w sprzeczności z uzyskanymi w trakcie prowadzonego postępowania informacjami, a mianowicie oświadczeniem podatnika i zarobkowym celem działalności gospodarczej. Wykazywana marża świadczyłaby, że skarżący towary sprzedawał poniżej kosztów zakupu. Ponadto organ podatkowy zauważył, że skarżący wykazywali stratę z działalności gospodarczej przez okres 4 lat. W tym czasie nie korzystali z kredytu bankowego i nie wykazali źródła pokrycia strat.