Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2008 r., sygn. II FSK 1235/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Edyta Anyżewska, NSA Włodzimierz Kubiak, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Po 1396/07 w sprawie ze skargi B. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 lipca 2004 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 5.400 ( pięć tysięcy czterysta ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawiał się następująco:

1. Wyrokiem z dnia 23 lutego 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 lipca 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 17 maja 2004 r. w przedmiocie określenia B.T. podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż spór między stronami sprowadza się do oceny sprzedaży w 2002 r. przez B.T. kontrahentowi rosyjskiemu towarów nabytych przez podatniczkę za 810.116,80 zł a sprzedanych po ich przecenie za kwotę 301.775,75 zł oraz oceny skutków podatkowych tej czynności sprowadzającej się do nieuznania prowadzonej przez podatniczkę podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w postępowaniu podatkowym. Sąd przypomniał o treści art. 210 § 4 pkt 4 i § 4 Ordynacji podatkowej, który to przepis wymienia elementy, jakie powinna zawierać prawidłowa decyzja podatkowa oraz wskazał na jej wadliwość spowodowaną brakami niektórych z tych elementów. Stwierdził, iż w rozpatrywanej sprawie organ I instancji jedynie zawarł stwierdzenie o nierzetelności prowadzonej przez B.T. księgi podatkowej i powołał się na przepis art. 193 § 4 i 6 Ordynacji podatkowej, pomijając w kontekście tegoż § 6 art. 290 § 5 Ordynacji podatkowej pozwalający organowi kontroli skarbowej zawrzeć w protokole z kontroli ustalenia dotyczące badania ksiąg bez obowiązku sporządzenia odrębnego protokołu w tym zakresie, o którym mowa w art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej. Brak powołania tegoż przepisu mógł wywołać u strony przeświadczenie o naruszeniu wskazanego przepisu § 6.