Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1767/06

Akt fundacyjny towarzyszący powołaniu każdej fundacji jest jednostronną czynnością prawną o charakterze zobowiązującym. Wskazanie w akcie fundacyjnym składników majątkowych rodzi zobowiązanie po stronie fundatora do przeniesienia ich na rzecz fundacji z chwilą zarejestrowania. Z kolei stając się podmiotem majątku określonego w akcie fundacyjnym fundacja uzyskuje roszczenie o jego wydanie.

Z tej przyczyny, majątek wniesiony do fundacji nie może być uznany za darowiznę w rozumieniu przepisu art. 18 ust 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Bogusław Dauter, Bogdan Lubiński, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2008r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 lipca 2006 r. sygn. akt I SA/Sz 555/05 w sprawie ze skargi "U. L." sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 20 czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie, 2) zasądza od "U. L." sp. z o.o. w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 1767/06

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lipca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Sz 555/05, uchylił zaskarżoną przez "UL" Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 20 czerwca 2005 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok oraz stwierdził, że rozstrzygnięcie to nie podlega wykonaniu. Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia 16 marca 2005 roku określającą spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok. Organy podatkowe w toku przeprowadzonego postępowania stwierdziły, że spółka zaniżyła zobowiązanie w podatku od osób prawnych poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty 18.591,60 złotych z tytułu faktury VAT nr [...] z dnia 22 grudnia 2003 roku wystawionej przez M.C. - Kancelarię Radcy Prawnego, dokumentującej usługi prawne świadczone w związku z umową zlecenia z dnia 1 grudnia 2003 roku. Zgodnie z § 2 tej umowy, zleceniobiorca (radca prawny M.C.) zobowiązał się do przygotowania na rzecz spółki pisemnego opracowania obejmującego koncepcję proponowanych działań zmierzających do przystosowania działalności przedsiębiorstwa oraz doprowadzenia go do pełnej zgodności z wymogami prawa obowiązującego przedsiębiorców na terytorium Unii Europejskiej w kontekście członkowstwa Rzeczypospolitej Polskiej w tejże organizacji. Spółka przedłożyła do kontroli wynikające z powyższej umowy opracowanie datowane na dzień 20 kwietnia 2004 roku. W ocenie organów, w dacie wystawienia powyższej faktury nie doszło jednak do wykonania usługi określonej zawartą umową zlecenia, zatem kwota 18.591,60 stanowiła jedynie część należnego wynagrodzenia dla zleceniobiorcy, które mogło być płatne jeszcze przed wykonaniem umowy i nie było związane z nabyciem wykonanej usługi w 2003 roku. Organy dokonały więc wyłączenia z kosztów podatkowych spółki za rok 2003 kwoty 18.591,60 złotych, powołując się na treść art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z póz. zm.). Ponadto organy podatkowe zakwestionowały zaliczenie przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów kwotę 10.000,00 złotych, którą skarżąca odliczyła od dochodu jako darowiznę na cele określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej. Stwierdzono bowiem, że spółka wpłaciła wymienioną powyżej kwotę tytułem wniesienia do funduszu założycielskiego Fundacji "P", której spółka była członkiem założycielem. Organy oceniły, że dokonanie przez spółkę wpłaty kwoty 10.000,00 złotych było wykonaniem zobowiązania podatnika jako członka założyciela fundacji i wynikało z postanowień statutu założycielskiego fundacji, a nie zawartej umowy darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z póz. zm.).