Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1673/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia del. WSA Hanna Kamińska, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 maja 2006 r. sygn. akt I SA/Gd 200/05 w sprawie ze skargi I. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

II FSK 1673/06

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę I. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 stycznia 2005 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, iż spadkobiercy nabywają spadek w stanie istniejącym w chwili jego otwarcia, tj. śmierci spadkodawcy (art. 922§1, art. 924 i 925 k.c.), mimo że nie złożyli jeszcze oświadczenia o przyjęciu spadku, ani też nie uzyskali stwierdzenia nabycia spadku. Dla celów podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia - art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wbrew zarzutom skargi miało miejsce w omawianej sprawie. Oznacza to, iż przejęcie określonych obowiązków majątkowych składających się na definicję spadku, musi być udokumentowane, by nastąpiło ich zakwalifikowanie do długów i ciężarów. Organy podatkowe zatem zarówno aktywa masy spadkowej jak i wszelkie udokumentowane ciężary i długi spadku prawidłowo przyjęły według stanu na dzień zgonu K. W.. Sąd stwierdził, że z niespornych ustaleń wynika, iż umowa sprzedaży spornej nieruchomości pod warunkiem, że Skarb Państwa nie skorzysta z prawa pierwokupu na podstawie ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach, zawarta została dnia 16 sierpnia 1974 r., stąd zgodnie z przepisem art. 118 Kodeksu cywilnego roszczenie o przeniesienie na małżonków P. nieruchomości położonej w S. przy ul. S., uległo przedawnieniu z dniem 17 sierpnia 1984 r. jeszcze za życia K. W. (data zgonu 20.12.1995 r.). Zatem po dniu 17 sierpnia 1984 r. wystąpiły w sprawie skutki przewidziane w art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego, polegające na tym, że ten przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia (chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia). W świetle przywołanej zatem regulacji prawnej w pełni zasadnie organy nie uznały argumentu strony skarżącej, że zobowiązanie o przeniesienie własności nieruchomości na dzień otwarcia spadku mogło być dochodzone przed sądem.