Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. II FSK 1003/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Grażyna Jarmasz, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3794/06 w sprawie ze skargi "P." sp. z o. o. z siedzibą w L. na decyzję Ministra Finansów z dnia 11 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz "P." sp. z o. o. z siedzibą w L. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3794/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Finansów z dnia 11 września 2006 r., nr [...], wydaną w sprawie ze skargi P. - Sp. z o.o. z siedzibą w L (zw. dalej w skrócie: Spółką) w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Zaskarżoną decyzją po rozpatrzeniu zażalenia Spółki na postanowienie Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2006 r., uznającego za nieprawidłowe stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Minister Finansów odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji.

W postanowieniu z dnia 23 czerwca 2006 r. uznano, że określony w art. 25 umowy z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. Nr 110, poz. 527 - określanej dalej jako - umowa z Luksemburgiem) zakaz dyskryminacji przez każde umawiające się państwo rezydentów drugiego umawiającego się państwa nie jest bezwzględny. Przepis ten dopuszcza bowiem taką dyskryminację w określonych przypadkach. Przepisy art. 25 ust. 3 umowy z Luksemburgiem pozwalają państwom będącym stroną tej umowy na odstąpienie od równego traktowania podatników z drugiego państwa, w przypadkach wskazanych w art. 9 tej umowy, tj. w przypadku kiedy takie odsetki, należności licencyjne i inne koszty wynikają z transakcji zawieranych między podmiotami powiązanymi.