Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2007 r., sygn. II OSK 1033/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska Sędziowie Zdzisław Kostka Ludwik Żukowski ( spr.) Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt II SA/Wr 605/06 w sprawie ze skargi H. Ż. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 16 lutego 2006 r. nr XLVII/3032/06 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla północnej części zespołu urbanistycznego Leśnica oraz Parku Leśnickiego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (zwany dalej WSA, Sądem lub Sądem pierwszej instancji) wyrokiem z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt II SA/Wr 605/06 oddalił złożoną przez H. Z. skargę na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 16 lutego 2006 r. nr XLVII/3032/06 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla północnej części zespołu urbanistycznego Leśnica oraz Parku Leśnickiego we Wrocławiu (Dz.Urz. Województwa Dolnośląskiego Nr 75, poz. 1195). W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że żądanie stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w części, w jakiej obejmuje planem teren ograniczony ulicami: Średzką, Zajazdową, Krępicką, Junacką i linią kolejową, na odcinku od ulicy Junackiej do przejazdu kolejowego na ulicy Średzkiej, nie zasługuje na uwzględnienie. Skarga H. Ż. została złożona w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U . z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., zwanej dalej: u .s.g.), zgodnie z którym każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Sąd podkreślił, iż zaskarżona uchwała nie narusza ani interesu prawnego skarżącego, ani też żadnego jego uprawnienia. Skarżący domagał się bowiem stwierdzenia nieważności uchwały z tego względu, że nie uwzględniono w niej właściwych do handlowo-usługowego przeznaczenia terenu warunków komunikacyjnych. W szczególności skarżący oparł skargę na twierdzeniu, że na stosunkowo niewielkim obszarze oznaczonym symbolami U 7 i U 10 (ograniczonym ulicami Średzką, Zajazdową i Eluarda), przewidziano kilka obiektów handlowych o powierzchni do 1 500 m2; równocześnie jednak nie przewidziano w planie modernizacji ani rozbudowy dróg dojazdowych, stosownych do wzmożonego ruchu samochodowego i pieszego wokół tych obiektów. W ocenie skarżącego Rada Miasta Wrocławia z naruszeniem prawa nie objęła kwestionowaną uchwałą także samej ulicy Średzkiej, która również wykazuje zbyt małą przepustowość. Niezależnie od tego skarżący podniósł, iż na terenie objętym zaskarżoną uchwałą wydano niezgodne z prawem decyzje o pozwoleniu na budowę co, jak stwierdził, może spowodować utrwalenie nielegalnego stanu także po uchwaleniu planu