Wyrok NSA z dnia 27 marca 2007 r., sygn. I OSK 672/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka /spr./, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Jerzy Dudek, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "O." Sp. z o.o. w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1621/05 w sprawie ze skargi "O." Sp. z o.o. w [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od "O." Sp. z.o.o. w [...] na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 600 zł (sześćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 1621/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "O." Sp. z o. o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...], która utrzymała w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] w kwestionowanym przez stronę skarżącą zakresie tj. kary pieniężnej w wysokości 8000 zł za naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 204, poz. 2088). Decyzją organu pierwszej instancji na skarżącą spółkę nałożona została ponadto kara pieniężna w kwocie 400 zł za naruszenie przepisów rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985), ta jednak nie była przedmiotem odwołania spółki. Podstawą faktyczną wymierzenia kwestionowanej kary 8000 zł było wykonywanie przez skarżącą spółkę transportu drogowego bez wymaganej licencji, co ustalono w toku kontroli w dniu 30 lipca 2004 r. pojazdu marki DAF o numerze rejestracyjnym [...]. Podczas tego przewozu w pojeździe znajdowało się dwóch kierowców którzy stanowili załogę dwuosobową - M. O. będący pracownikiem skarżącej spółki, natomiast drugi kierowca J. O. oświadczył, że nie jest zatrudniony na umowę o pracę a jednie zawarł umowę zlecenia. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 5 ust. 1, art. 92 ust. 1 i art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, natomiast w uzasadnieniu powołał również art. 4 pkt 4 tej ustawy. Zarówno w odwołaniu jak i w skardze "O." Sp. z o. o. z/s w [...] stwierdziła, że wykonuje niezarobkowy przewóz drogowy - przewóz na potrzeby własne, na potwierdzenie czego przedstawiła zaświadczenie o wykonywaniu przewozów drogowych na potrzeby własne. W związku z powyższym nie potrzebowała licencji na wykonywanie transportu drogowego. Zakwestionowała stanowisko organów administracji orzekających w sprawie, iż spółka nie wykonuje przewozów na potrzeby własne, tylko dlatego, że jeden z kierowców pojazdu zatrudniony był na umowę zlecania, a więc nie był on pracownikiem skarżącej firmy, a tym samym nie zostały spełnione wszystkie warunki wykonywania przewozu na potrzeby własne określone w art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym. Zdaniem skarżącej spółki wykonywanie przewozów przez przedsiębiorcę za pośrednictwem osoby, z którą łączy przedsiębiorcę umowa zlecenia nie wyłącza możliwości traktowania takich przewozów jako przewozów na własne potrzeby w rozumieniu rozdziału 5 ustawy o transporcie drogowym.