Wyrok NSA z dnia 23 padziernika 2007 r., sygn. II FSK 1320/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA: Grzegorz Borkowski, Jerzy Rypina (sprawozdawca), Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2006 r. sygn. akt I SA/Po 646/05 w sprawie ze skargi Z. D. M. w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 lutego 2005 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, sygn. akt I SA/Po 646/05, po rozpoznaniu skargi Z.D.M. w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 lutego 2005 r. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego, uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. z dnia 10 grudnia 2004 r. Jak wskazano w uzasadnieniu, egzekucja administracyjna wobec E.P. prowadzona była na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego należności z tytułu kar pieniężnych za nieuiszczenie opłat za postój pojazdu w strefie parkowania. Obowiązek uiszczenia dochodzonych należności wynikał z przepisów uchwały Rady Miasta z dnia 21 listopada 2000 r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w P. podjętej na podstawie przepisów § 3 ust. 1 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych (Dz. U. nr 51, poz. 608.). Rozporządzenie to zostało wydane zgodnie z delegacją zawartą w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. z 2000 r. nr 71, poz. 838, ze zm.). Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2002 r., sygn. akt P 6/02 (OTK-A2002/7/91) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z Konstytucją RP między innymi przepisów wskazanego rozporządzenia Rady Ministrów, stanowiących podstawę wydania wspomnianej uchwały Rady Miasta i określił utratę mocy obowiązującej tych przepisów z dniem 30 listopada 2003 r. Zdaniem organów egzekucyjnych, postępowanie egzekucyjne wobec zobowiązanego podlegało umorzeniu z uwagi na niedopuszczalność prowadzenia egzekucji. Wprawdzie Trybunał Konstytucyjny określił termin utraty mocy obowiązującej rozporządzenia stanowiącego podstawę prawną wystawionego tytułu wykonawczego od dnia 30 listopada 2003 r., jednak z części II wyroku Trybunału wynika wyraźnie, że pobrane na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów opłaty nie podlegały zwrotowi, a zatem, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, przedmiotowe należności nie mogą być również egzekwowane.