Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2003-11-30 do 2004-11-25
Wersja archiwalna od 2003-11-30 do 2004-11-25
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 czerwca 2000 r.
w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych.
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2002 r., Nr 214, poz. 1816)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa szczegółowe zasady wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, zwanych dalej „opłatami", oraz organ właściwy do ustalania stawek opłat i organ właściwy do ich pobierania.
§ 2.1. Opłaty mogą być wprowadzane na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych bądź realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności obszaru dla tych pojazdów lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.
2. Obszary, o których mowa w ust. 1, określa organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach, w uzgodnieniu z zarządcą drogi.
3. Określając obszary, o których mowa w ust. 1, wyznacza się miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów przewożących lub kierowanych przez osoby niepełnosprawne mające trudności w poruszaniu się, stosownie do przepisów o znakach i sygnałach drogowych.
§ 3.1. [1] (utracił moc).
2. W razie gdy opłaty wprowadza się na drogach, dla których zarząd miasta nie jest zarządcą, wniosek powinien być uzgodniony z zarządcą tych dróg, w szczególności w zakresie zasad finansowania, organizacji i eksploatacji miejsc parkingowych.
§ 4.1. [2] (utracił moc).
2. Stawką podstawową jest opłata za jedną godzinę parkowania pojazdu samochodowego.
3. Stawki opłat mogą być ustalane z uwzględnieniem miejsca parkowania, kategorii pojazdów oraz możliwości ich progresywnego narastania z upływem czasu parkowania. Dla niektórych użytkowników drogi może być ustalana zerowa stawka opłaty.
§ 5.Rada miasta (gminy), a w mieście stołecznym Warszawie – właściwe rady gmin mogą, oprócz opłat jednorazowych, wprowadzić opłaty abonamentowe z możliwością zastosowania bonifikaty w stosunku do opłat jednorazowych.
§ 6.Opłaty mogą być pobierane za:
1) parkowanie pojazdów samochodowych w wyznaczonym miejscu w określone dni, w określonych godzinach lub całodobowo,
2) zastrzeżenie wydzielonego stanowiska postojowego (koperty) na prawach wyłączności w określonych godzinach lub całodobowo.
§ 7.1. Zarząd drogi jest upoważniony do kontroli uiszczania opłat.
2. W razie stwierdzenia niewniesienia opłaty, o której mowa w § 6 pkt 1, pobiera się opłatę podwyższoną, nie wyższą niż dziesięciokrotność stawki podstawowej.
3. Opłaty podwyższone ustalają organy, o których mowa w § 3 ust. 1.
§ 8.1. Opłaty są pobierane przez właściwe zarządy dróg.
2. [3] Zarząd drogi może upoważnić do kontroli uiszczania opłat oraz do ich pobierania inne jednostki organizacyjne.
3. Do dochodzenia opłat mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
§ 9.Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 10.Do czasu wprowadzenia opłat na zasadach wynikających z niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie dotychczasowe zasady.
§ 11.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r.
[1] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 214, poz. 1816) § 3 ust. 1 jest niezgodny z art. 7, art. 92 ust. 1 i art. 94 Konstytucji RP. § 3 ust. 1 utracił moc 30 listopada 2003 r.
[2] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 214, poz. 1816) § 4 ust. 1 jest niezgodny z art. 7, art. 94 Konstytucji RP. § 4 ust. 1 utracił moc 30 listopada 2003 r.
[3] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 214, poz. 1816) § 8 ust. 2 jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP oraz z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365) – w tej części, w której zawiera on upoważnienie dla Rady Ministrów do określenia, w drodze rozporządzenia, organu właściwego do pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, a także z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365). § 8 ust. 2 utracił moc 30 listopada 2003 r.
