Wyrok NSA z dnia 4 września 2007 r., sygn. I FSK 371/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Danuta Małysz, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 4 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 3037/05 w sprawie ze skargi spółki A w Poznaniu na decyzję Ministra Finansów Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek od towarów i usług. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz spółki A w Poznaniu kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 3037/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez spółkę A w Poznaniu decyzję Ministra Finansów z dnia 14 sierpnia 2003 r. nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek od towarów i usług, oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 2003 r. nr [...], a także stwierdził, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości.

1.2. Z uzasadnienia wyroku wynika następujący przebieg postępowania w sprawie.

Izba Skarbowa w Poznaniu utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2001 r. nr [...], którą skarżącej spółce określono kwotę zobowiązania podatkowego, zaległości podatkowej, nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy oraz ustalono dodatkowe zobowiązanie podatkowe z tytułu nieprawidłowych rozliczeń w podatku od towarów i usług za okres od maja do października 2000 r.

Nieprawidłowości te były, zdaniem organu, spowodowane rozliczeniem przez spółkę podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów na budowę salonu sprzedaży i magazynu w sytuacji, gdy nie była ona inwestorem. Powyższa inwestycja była realizowana w oparciu o umowę, zawartą z posiadającym pozwolenie na budowę właścicielem nieruchomości R.S. i przewidującą wspólne jej finansowanie przez strony umowy. W wyniku uzupełnienia powyższej umowy spółka stała się dzierżawcą nieruchomości, ale pierwotne pozwolenie na budowę, wystawione na właściciela nieruchomości, przeniesione zostało na spółkę A dopiero w dniu 2 kwietnia 2001 r.