Wyrok NSA z dnia 15 maja 2007 r., sygn. II FSK 541/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA: Antoni Hanusz (sprawozdawca), Jan Rudowski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Z.-G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 października 2005 r. sygn. akt I SA/Po 2662/03 w sprawie ze skargi Ewy K. i Andrzeja K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z.-G. z dnia 30 września 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu 2) zasądza od Ewy K. i Andrzeja K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Z.-G. kwotę 6.501 (sześć tysięcy pięćset jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

II FSK 541/06

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 października 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie I SA/Po 2662/03, uchylił zaskarżoną przez Ewę i Andrzeja K. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z.-G. z dnia 30 września 2003 roku, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 rok oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z.-G. z dnia 18 czerwca 2003 roku. Sąd stwierdził także, że decyzje te nie mogą być wykonane do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z.-G., po przeprowadzeniu kontroli skarbowej w przedsiębiorstwie Ewy i Andrzeja K. "A.", decyzją z dnia 18 czerwca 2003 roku określił małżonkom Ewie i Andrzejowi K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 rok, w wysokości 493.238,20 złotych. W toku kontroli skarbowej ustalono, że małżonkowie w zeznaniu PIT-33 wykazali jako wydatki inwestycyjne poniesione w 1997 roku podlegające odliczeniu od dochodów każdego z małżonków, w kwocie 379.509,29 złotych oraz dodatkową obniżkę od wydatków inwestycyjnych poniesionych w 1996 roku w kwocie 237.193,31 złotych. Odliczeń tych podatnicy dokonali powołując się na treść art. 26a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176/. W odniesieniu do dodatkowej zniżki podatnicy powołali się natomiast na przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 roku w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego /Dz.U. 1996 nr 39 poz. 171 ze zm./. Organ kontroli skarbowej zakwestionował prawo podatników do odliczenia ulgi inwestycyjnej w łącznej kwocie 555.651,84 złote z tytułu wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynków przy ulicy S. 47 i ulicy E. 17, położonych w G.-W. oraz dodatkowej obniżki w kwocie 242.852,22 złote z tytułu wydatków poniesionych w roku 1996, a nie stanowiących podstawy do obliczenia w ramach ulg inwestycyjnych w 1996 roku. W ocenie organu pierwszej instancji wydatki jakie podatnicy ponieśli na modernizację czy adaptację wyżej wskazanych budynków nie mają charakteru wydatków inwestycyjnych i nie zostały wymienione w art. 26 a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, której normy stanowią podstawę prawa do ulgi. W zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w Z.-G. uchylił w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w całości oraz określił Ewie i Andrzejowi K. podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1997 w wysokości 492.968,90 złotych. Organ odwoławczy w tej decyzji zaliczył do kosztów uzyskania przychodu kwotę 611,57 z tytułu zakupu materiałów do celów związanych z wytworzeniem wyposażenia. W pozostałym zakresie natomiast Dyrektor Izby Skarbowej podzielił stanowisko Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z.-G. zawarte w decyzji z dnia 18 czerwca 2003 roku.