Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2007 r., sygn. II FSK 763/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Andrzej Grzelak (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "N." spółki z o.o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Gd 31/05 w sprawie ze skargi "N." spółki z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 28 października 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w G. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "N." spółki z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem oddalono skargę z tym uzasadnieniem, że brak było podstaw do jej uwzględnienia.

Postanowieniem z 7 sierpnia 2003 r. Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w G., po kontroli podatkowej w NTCS - spółce z o.o. w G. /dalej: "spółka N."/, wszczął postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2001. Potem jednak 15 stycznia 2004 r. wydał decyzję, w której uznał się za organ niewłaściwy w sprawie i w następstwie tego umorzył postępowanie podatkowe. Decyzja ta została skutecznie doręczona pełnomocnikowi spółki "N." 27 stycznia 2004 r., a stała się ostateczna z braku odwołania. Dyrektor Izby Skarbowej w G. wszczął 20 maja 2004 r. z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organu I instancji z 15.01.2004 r. Decyzją z 20 lipca 2004 r. ów organ nadzoru stwierdził nieważność wskazanej decyzji. Następnie ten sam organ rozpatrując odwołanie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W motywach rozstrzygnięcia - organ wywodził, że na podstawie art. 15 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz zmianie niektórych innych ustaw.../Dz.U. nr 137 poz. 1302/ zmieniona została ustawa z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm., dalej: "uuis"/ poprzez nadanie nowego brzmienia art. 5 /m.in. w zw. z dodaniem do niego ust. 9a-9c/ uuis. Ustawodawca określił w ten sposób pewne kategorie podatników i jednocześnie upoważnił Ministra Finansów, działającego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej do określenia w drodze rozporządzenia terytorialnego zasięgu działania oraz siedziby naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych właściwych wyłącznie dla tych kategorii podatników. W myśl art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. "c" tej ustawy /w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r./ należą w szczególności osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu przepisów prawa dewizowego lub nierezydent dysponuje co najmniej 5% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu - przy czym, jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 141 poz. 1178 ze zm./ nierezydentami są m.in. osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą. Do tej kategorii podatników należy spółka "N.", bowiem jej jedynym udziałowcem od momentu powstania jest obywatel włoski stale zamieszkały w Austrii, pełniący jednocześnie funkcję prezesa jednoosobowego zarządu. Mimo, że przepisy regulujące nowy zasięg działania naczelnika urzędu skarbowego, obowiązują od 1 stycznia 2004 r., to jednak o zmianie od tego dnia właściwości dotychczas właściwego naczelnika urzędu skarbowego spółka, "N." zobowiązana była zawiadomić organ podatkowy w terminie do 1 października roku poprzedzającego rok, od którego nastąpi ta zmiana, tj. w terminie do 15 października 2003 r. W tych okolicznościach uznano, że dla podatników wymienionych w art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. "c" uuis /do których należy spółka "N."/ właściwy w roku 2004 jest - według załącznika nr 2 wymienionego w par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych /Dz.U. nr 240 poz. 2069 ze zm./ Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w G. Z decyzji /wyraźnie wyeksponowane w decyzji z 20.07.2004 r./ wynika ponadto, że: "Bez znaczenia dla sprawy pozostają przy tym przesłanki, z powodu których doszło do wydania przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w G. przedmiotowej decyzji. Bez względu bowiem na fakt dokonania przez ten organ prawidłowej oceny "braku" swojej właściwości do orzekania w tej sprawie organ ten wydając tę decyzję zakończył postępowanie w sprawie określenia Spółce "N." Spółka z o.o. w G. wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. do czego od 1 stycznia 2004 r. nie był uprawniony."