Wyrok NSA z dnia 20 września 2006 r., sygn. II FSK 963/05

I. Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wyłącznie osoby fizyczne. Dochód osiągnięty przez wspólników spółki cywilnej określa się osobno u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku. A zatem w przypadku spółek cywilnych podatnikiem nie jest spółka, lecz każdy wspólnik z osobna. Postępowanie podatkowe w zakresie wymiaru podatku może toczyć się jedynie w stosunku do podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy, czyli wspólnika spółki cywilnej. Powstała w wyniku przekształcenia spółki cywilnej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie staje się podmiotem praw i obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Podmiotami tych praw i obowiazków, pozostają wspólnicy przekształcanej spółki cywilnej.
II. Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, który skarżący uznają za prawidłowy.

Wyrokiem z dnia 18 marca 2005 r., sygn. akt: I SA/Lu 28/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny z Lublinie oddalił skargę Jacka K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 22 listopada 2004 r., nr PD.3-4117/108/04, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.Uzasadniając wyrok, w pierwszej kolejności przedstawiono przebieg postępowania podając, że decyzją z dnia 21 maja 2004 r., nr K33-093-06040252-01, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie, działając na podstawie art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; w skrócie: o.p.) oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; w skrócie: u.p.d.o.f.), określił Jackowi K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 156.198,10 zł.Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania podatnika, decyzją z dnia 22 listopada 2004 r., nr PD.3-4116/108/04, uchylił decyzję organu pierwszej instancji i orzekł o zmniejszeniu podatku dochodowego do kwoty 155.426,90 zł.Podstawą decyzji organów podatkowych były ustalenia wskazujące na bezpodstawne zawyżenie przez spółkę cywilną J", w której Jacek K. był wspólnikiem, kosztów uzyskania przychodów w 1998 r., poprzez wliczenie do nich wydatków z tytułu umów leasingowych, zawartych przez wspólników tej spółki: (1) z A. sp. z o.o.: (a) umowa nr 14N/1997 z dnia 12 maja 1997 r., dotyczaca linii produkcji toreb z tworzyw sztucznych, wartość netto 170.000,00 zł, (b) umowa nr 8/1X/1997 z dnia 3 września 1997 r., dotyczaca maszyn do produkcji folii (3 sztuki) i automatu zgrzewająco-tnącego, wartość netto 450.000,00 zł, (c) umowa nr 14N/1998 r. z dnia 5 maja 1998 r., dotycząca maszyn do produkcji rękawa foliowego (3 sztuki), automatów zgrzewająco-tnących (2 sztuki), zwijarki do automatu i jonizatora, wartość netto 547.600,00 zł; (2) z C. - umowa nr 199/LU98 z dnia 28 grudnia 1998 r., dotycząca urządzenia: Rolomet Ter Roll, wartość netto 420.325, 74 zł.Mając na uwadze treść art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 2, a także § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 czerwca 1993 r. w sprawie zaliczenia przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129; w skrócie: rozporzrządzenie), odnoszących się również do wydatków ponoszonych z tytułu umów leasingowych, organy podatkowe przeanalizowały pod ich kątem umowy leasingowe stanowiące źródło wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w spółce cywilnej J" w roku 1998. W wyniku tej analizy stwierdzono, że: (1) umowy zostały zawarte na czas oznaczony, (2) suma opłat określona w podstawowym okresie nie jest niższa od wartości netto rzeczy, (3) umowy zawierają prawo do nabycia rzeczy przez leasingobiorcę bez możliwości jego wypowiedzenia. Wobec powyższego organy podatkowe uznały, że przedmioty umów leasingowych w świetle § 3 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia powinny być zaliczone do majątku leasingobiorcy (wspólników spółki cywilnej). Stosownie zatem do art. 23 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 22 ust. 1. u.p.d.o.f., wydatki poniesione na spłatę określonej w umowach wartości rzeczy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w spółce cywilnej J".