Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2006 r., sygn. I OSK 216/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie NSA Janina Antosiewicz /spr./ Anna Łuczaj Protokolant Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. SA w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 października 2005 r. sygn. akt II SA/Sz 1164/04 w sprawie ze skargi P. SA w [...] na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary za samowolne zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 13 października 2005 r. sygn. akt II SA/Sz 11654/04 oddalił skargę P. SA w [...] na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary za samowolne zajęcie pasa drogowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył ustalenia organu i treść decyzji nr 7 z dnia [...], wydanej na podstawie art. 40 ust. 12 ustawy z dnia 21 czerwca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 71, poz. 838 z późn. zm) przez Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych i Autostrad, którą nałożono na P. SA karę pieniężną w kwocie 127.567,50 zł za zajęcie pasa drogi krajowej nr [...] w [...] przy ul. [...], w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2003 r. zobowiązując stronę do uiszczenia kary w terminie 14 dni od daty gdy decyzja stała się ostateczna.

Organ nie uwzględnił wniosku Spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy (w którym domagano się odstąpienia od wymierzenia kary z uwagi na wcześniej wydane zezwolenie na zajęcie pasa) i utrzymał w mocy powołaną wyżej decyzję (decyzją nr [...] z dnia [...]). W uzasadnieniu Generalny Dyrektor powołał się na przepis art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych, który nakazuje zarządcy drogi wymierzenie kary za zajęcie pasa drogowego z przekroczeniem terminu zajęcia, określonego w zezwoleniu. Brak jest ponadto przepisu, który upoważniałby zarządcę do odstąpienia od wymierzenia kary.