Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. II FSK 1529/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki (spr.), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Marii S> od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Po 1407/03 w sprawie ze skargi Marii S. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 11 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Marii S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 1.200 /jeden tysiąc dwieście/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 lutego 2005 r. I SA/Po 1407/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Marii S. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 11 kwietnia 2003 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję (...) Urzędu Skarbowego w P. z dnia 29 listopada 2002 r. (...), wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r.

Uzasadniając wyrok, WSA w Poznaniu m.in. stwierdził, że istota sporu między stronami dotyczy zasadności zakwestionowania przez organy podatkowe zeznania podatkowego Marii S. dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r., a związanych z zaniżeniem przychodu ze sprzedaży bananów o kwotę 93.281,40 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy wydatkami z tytułu nabycia bananów za kwotę 3.125.326,75 zł a przychodami z ich sprzedaży w kwocie 222.045,35 zł. Oznacza to, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 1996 r. podatniczki brakuje przychodów z ponad 1/3 zakupionych przez podatniczkę bananów i to przy uwzględnieniu teoretycznego założenia, iż podatniczka sprzedawała zakupione banany bez jakiejkolwiek marży.

Za nieuzasadniony uznano zarzut podatniczki w zakresie przedawnienia zobowiązania. W związku z tym stwierdzono, że z pełnomocnictwa udzielonego pełnomocnikowi przez podatniczkę w dniu 11 lutego 2002 r. wynika, że upoważniała ona radcę prawnego Krzysztofa Z. do prowadzenia wszelkich spraw strony w sprawach skarbowych, w tym w postępowaniu zabezpieczającym oraz z urzędami skarbowymi. Powołując się na regulację prawną zawartą w art. 5 ust. 6 pkt 6 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm.; dalej cyt.: ustawa o urzędach i izbach skarbowych/ oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm.; w skrócie: u.p.e.a./, podniesiono, że do zakresu działania urzędów skarbowych należy m.in. wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, zaś naczelnik urzędu skarbowego jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Przy takim określeniu zakresu pełnomocnictwa należy przyjąć, że podatniczka upoważniła pełnomocnika do reprezentowania jej również w postępowaniu egzekucyjnym. Dokonana zatem w dniu 21 grudnia 2002 r. pierwsza czynność egzekucyjna, o której został powiadomiony pełnomocnik, była skuteczna i spowodowała ona - zgodnie z art. 70 par. 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; w skrócie: o.p./ - przerwanie biegu pięcioletniego okresu przedawnienia, po którym biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.