Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 854/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Adam Bącal (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jan Zając sędzia WSA Ryszard Maliszewski Protokolant Piotr Dębkowski po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych S. S. od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2004 r. sygn. akt od I SA/Wr 4450/02 do I SA/Wr 4467/02 w sprawach ze skarg S. S. na decyzje Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] nr od [...] do [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od stycznia 1997 r. do czerwca 1998 r. 1) oddala skargi kasacyjne; 2) zasądza od S. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 1800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3) przyznaje od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na rzecz adwokat M. Z. kwotę 3294 zł (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] Urząd Skarbowy w Świdnicy określił S. S. zobowiązanie w podatku VAT, zaległość podatkową w tym podatku oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości podatkowej, liczone od dnia po upływie terminu płatności zobowiązania podatkowego za poszczególne miesiące od stycznia 1997 r. do czerwca 1998 r.

W wyniku wygaśnięcia decyzji ustalających podatnikowi wysokość karty podatkowej na rok 1997 i 1998 wszczęte zostało z urzędu postępowanie podatkowe w zakresie podatku VAT za okresy od stycznia do grudnia 1997 r. oraz od stycznia do czerwca 1998 r. W wyniku prowadzonej kontroli organ podatkowy stwierdził, iż obok prowadzenia działalności usługowej w zakresie ślusarstwa opodatkowanego w formie karty podatkowej, S. S. prowadził również działalność handlową w zakresie hurtu zaopatrzeniowego i z tego tytułu powinien rozliczać podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych. W związku z powyższym skarżący stracił prawo do opodatkowania w formie karty podatkowej i w tym samym prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.). Ponadto w dniu 12 grudnia 2001 r. przekroczył obroty, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług co spowodowało, iż stał się podatnikiem tego podatku. W toku prowadzonego postępowania ustalono, że skarżący nie prowadził ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie okazał dokumentów źródłowych dotyczących sprzedaży, mających wpływ na wymiar w zakresie podatku VAT. W związku z powyższym organ podatkowy ustalił wartość sprzedaży na podstawie dowodów sprzedaży, wystawionych przez kontrolowanego w wartości brutto, które zostały ujawnione w wyniku czynności sprawdzających u jego kontrahentów. Stosując tam gdzie to możliwe stawkę obniżoną organ podatkowy określił skarżącemu zobowiązanie w podatku VAT, zaległość podatkową w tym podatku oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości podatkowej za wskazane wcześniej okresy rozliczeniowe.