Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2006 r., sygn. I FSK 940/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zubrzycki Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek Sędzia WSA del. Tomasz Kolanowski (spr.) Protokolant Iga Szymańska-Wnęk po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Jadwigi K., Andrzeja K., Emila W. s.c. "L." w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Po 406/03 w sprawie ze skargi Jadwigi K., Andrzeja K., Emila W. s.c. "L." w G. na decyzję Izby Skarbowej w Z. Ośrodek Zamiejscowy w G. z dnia 3 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2001 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Z. na rzecz Jadwigi K., Andrzeja K., Emila W. s.c. "L." w G. kwotę 872 zł /osiemset siedemdziesiąt dwa złote/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej spółki cywilnej "L." w G. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2005 r., 406/03. W wyroku tym Sąd, po rozpoznaniu skargi Jadwigi K., Andrzeja K., Emilii W. s.c. "L." w G. na decyzję Izby Skarbowej w Z. - Ośrodek Zamiejscowy w G. z dnia 3 lutego 3003 r., którą utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w G. z dnia 18 października 2002 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2001 r., oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji w pierwszej kolejności przedstawił stan sprawy. Wskazał, że Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 18 października 2002 r., na podstawie m.in. art. 19 ust. 1 i art. 27 ust. 4 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz par. 50 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./ określił spółce cywilnej "L." w G. w podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2001 r.: kwotę do zwrotu na rachunek bankowy podatnika - 24.614 zł, zaległość podatkowa w wysokości - 4.782 zł, kwotę różnicy podatku do przeniesienia na następny miesiąc - "0" zł, odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji - 2.221,60 zł. W uzasadnieniu decyzji, organ podatkowy stwierdził, że za luty 2001 r. podatnik ten obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktury z dnia 28 lutego 2001 r. (...) wystawionej przez PUH Grzegorz G. w D. za wykonanie opinii i usług akwizycyjnych w styczniu i lutym 2001 r., w sytuacji gdy nie złożył on deklaracji VAT-7 za luty 2001 r. i nie odprowadził podatku należnego od tej faktury. Mając na względzie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 czerwca 1998 r., U 9/97, Urząd Skarbowy stwierdził, że skoro wystawca faktury nie zapłacił określonego w niej podatku należnego, zgodnie z par. 50 ust. 4 i ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./ nabywca tej faktury, czyli spółka cywilna "L." nie mogła obniżyć podatku należnego o kwotę 5.229 zł podatku należnego określanego w ww. fakturze wystawionej przez Grzegorza G. W związku z tym organ podatkowy o kwotę tę podwyższył wysokość zadeklarowanego przez spółkę podatku należnego obniżając równocześnie wysokość podatku naliczonego i nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ustalono spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe o wysokości 30 % zawyżonego podatku naliczonego. Izba Skarbowa w Z., po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 3 lutego 2003 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy, po uzupełnieniu postępowania dowodowego w zakresie wnioskowanym przez spółkę, stwierdził, że zasadnie organ I instancji rozpatrzył sprawę na podstawie par. 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r., a nie na podstawie par. 50 ust. 4 pkt 1 lit. "a" jak sugerowała strona w odwołaniu. Przeprowadzona u Grzegorza G. kontrola wykazała, że posiada on kopię faktury wystawionej spółce "L." jednakże nie złożył deklaracji VAT-7 za miesiąc luty 2001 r., w której ująłby sprzedaż na rzecz spółki, a także nie zapłacił podatku należnego wynikającego z wystawionej faktury (...) z dnia 28 lutego 2001 r. W tej sytuacji, skoro podatek od tej faktury nie został odprowadzony do Urzędu Skarbowego, spółka "L." nie może go, jako podatku naliczonego, odliczyć od podatku należnego, bez względu na to, że wystawca faktury posiada jej kopie. W zaistniałej sytuacji stanowisko Urzędu Skarbowego było więc uzasadnione przepisami par. 50 ust. 4 pkt 2 i ust. 6 ww. rozporządzenia Ministra finansów z 22 grudnia 1999 r.