Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2006 r., sygn. II FSK 1448/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędziowie NSA Jacek Brolik (spr.), Zofia Przegalińska, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Kazimierza i Genowefy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 listopada 2004 r. sygn. akt I SA/Po 1285/02 w sprawie ze skargi Kazimierza i Genowefy O. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 25 marca 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Kazimierza i Genowefy małżonków O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.700 /dwa tysiące siedemset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 16 listopada 2004 r., I SA/Po 1285/02, oddalił skargę Genowefy i Kazimierza O. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 25 marca 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r.

W pierwszej części uzasadnienia przywołanego rozstrzygnięcia rzeczony Sąd I instancji przedstawił przebieg postępowania przed organami podatkowymi. W tych ramach wskazano, że w 2000 r. małżonkowie Genowefa i Kazimierz O. złożyli zeznanie roczne na druku PIT-36, w którym wykazali dochód do opodatkowania w wysokości 54.293,74 zł, a podatek należny po odliczeniach w wysokości 8.068,30 zł oraz nadpłatę w kwocie 25.412,30 zł przy zaliczkach wpłaconych przez podatników w wysokości 33.480,60 zł. Podatnik Kazimierz O. prowadził działalność gospodarczą w spółce cywilnej "O." wraz z Marianem O. /po 50 % udziałów każdy/. Działalność gospodarcza polegała na produkcji pojemników metalowych UIC, exporcie pojemników metalowych, sprzedaży pojemników, materiałów i złomu stalowego w kraju oraz świadczeniu usług transportowych. W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej w spółce "O." ustalono, że w ciągu roku podatkowego spółka pomniejszyła przychód o kwotę 547.611,53 zł jako wartość uznanych przez spółkę reklamacji trzech kontrahentów zagranicznych /"UP", "GP", "KH"/ za dostarczony towar, ponieważ zwrotu towarów od wykazanych reklamacji nie dokonano. Wykazano także zawyżenie przychodów o kwotę 6.854,66 zł z tytułu rozliczonych różnic kursowych od zaewidencjonowanych reklamacji. W związku z powyższym decyzją z dnia 20 grudnia 2001 r. Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P. określił podatnikom zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok w wysokości 107.324,90 zł /podatek zadeklarowany i wpłacony w wysokości 8.068,30 zł/, zaległość w podatku dochodowym w wysokości 99.256,60 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie 23.182,30 zł. W motywach tej decyzji podano, że żadna z przesłanek uzasadniających pomniejszenie przychodu, wymieniona w przepisie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f./, u podatników nie wystąpiła. Prowadzone księgi w świetle art. 193 par. 2 Ordynacji podatkowej /Dz.U. 137 poz. 926 ze zm., zwanej dalej Ordynacja podatkowa/ i art. 24 ust. 2 ustawy z 28 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm., zwanej dalej ustawa o rachunkowości/ były nierzetelne, ponieważ nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego w zakresie przychodu. Ponadto analiza przedstawionych przez spółkę dokumentów dotyczących reklamacji kontrahentów niemieckich wskazywała, że reklamacje miały charakter kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów a wydatki z tego tytułu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.