Wyrok NSA z dnia 8 września 2005 r., sygn. FSK 2117/04, FSK 2118/04

Zasadność zarzutów natury procesowej czyni przedwczesnym ustosunkowanie się do zarzutów natury materialnoprawnej. Kwestie materialnoprawne można rozważyć dopiero na tle niewadliwie ustalonych okoliczności faktycznych, a kwestia prawidłowego ustalenia stanu faktycznego ma charakter procesowy. Jeżeli zarzut naruszenia prawa materialnego opiera się na przyjęciu odmiennego stanu faktycznego, a brak zarzutu procesowego wadliwego ustalenia stanu faktycznego, skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:

Mieczysław S. zawarł z firmą X umowy leasingu trzech samochodów na okres (po przedłużeniu) od 29.12.1995 r. do 10.01.1998 r. W dniu 16.01.1998 r. zakupił te samochody. Inspektor Kontroli Skarbowej porównując oznaczone w umowach wartości samochodów, ich wartość rynkową z dnia sprzedaży, cenę sprzedaży i sumę rat leasingowych uznał, że umowy te nie miały charakteru leasingu operacyjnego. Zamiarem stron nie było bowiem użytkowanie przedmiotów umów w oparciu o szczególny rodzaj najmu, jakim jest leasing, lecz przeniesienie własności rzeczy. Uznając, że raty leasingowe nie stanowiły w tej sytuacji kosztu uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdf) wymierzył małżonkom S. podatek za rok 1995 i 1996 w innej, niż zeznaną, wysokości wraz z odsetkami za zwłokę.

Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżone decyzje a Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę na decyzje organu odwoławczego.

Ustosunkowując się do podniesionych w skardze zarzutów Sąd zwrócił uwagę na następujące okoliczności:

W kontrolowanym roku 1995 i 1996 obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz.U. z 1993 r. Nr 28, poz. 129). Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia do składników majątku wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się, w każdym przypadku, rzeczy albo prawa majątkowe stanowiące podmiot umowy. Do składników majątku wynajmującego lub wydzierżawiającego (tu: leasingodawcy) zalicza się rzeczy