Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2005 r., sygn. II OSK 215/05

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Sędziowie NSA Henryk Dolecki, Andrzej Gliniecki, Protokolant Łukasz Celiński, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnej w Łodzi z dnia 7 października 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Łd 1046/03 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania B. S. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 października 2004 r., sygn. akt 3 II SA/Łd 1046/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania B. S. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Burmistrz [...] decyzją z dnia [...] odmówił wymeldowania B. S. z dotychczasowego miejsca pobytu stałego w [...] ul. [...]. Organ odwoławczy swoją decyzją z [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Uznał, że w sprawie nie ma podstaw do wymeldowania B. S. na podstawie drugiego ze stanów faktycznych uregulowanych w art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2001 r. nr 87, poz. 960), gdyż jej miejsce pobytu jest znane, natomiast w pierwszym ze stanów faktycznych określonych w tym artykule po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 27 maja 2002 r. (Dz.U. nr 78, poz. 716) o niezgodności art. 9 ust. 2 ustawy z Konstytucją RP, przesłanką do wymeldowania jest dobrowolne opuszczenie lokalu bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się. Nieruchomość przy ul. [...] w [...] stanowi współwłasność B. i J. S., a Sąd Okręgowy w [...] w dniu 14 września 2001 r. orzekł rozwód małżonków i eksmisję J. S. ze wspólnego domu stron, który oddał w posiadanie B. S. Mimo zaprzeczeń byłego męża B. S. oświadczyła, że opuszczenie domu nie było dobrowolne - została do niego zmuszona zachowaniem męża, na co przedstawiła dowód w postaci wyroku Sądu Rejonowego w [...] Wydział Karny z 10 maja 2002 r., II K 334/00 za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad rodziną. W tej sytuacji Wojewoda uznał, że B. S. nie opuściła lokalu dobrowolnie. J. S. w swej skardze do Sądu uznał decyzje organów administracji za sprzeczne z prawem, jako przyjmujące, że była żona nie opuściła dobrowolnie lokalu. Stwierdził, że z braku pieniędzy nie mógł wszcząć postępowania kasacyjnego dotyczącego wyroków karnych, sprzecznych z orzecznictwem Sądu Najwyższego.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00