Wyrok NSA z dnia 3 października 2005 r., sygn. II GSK 196/05

Krajowa Rada Doradców Podatkowych nie miała prawa określić wzoru pełnomocnictwa, którego doradcy podatkowemu może udzielić klient. O możliwości podpisania i złożenia deklaracji za podatnika będzie decydować ocena, czy taka była w konkretnym przypadku wola ustawodawcy. Może to oznaczać, że w praktyce o podpisie będzie decydować organ podatkowy.

W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 86/ i statucie nie ma dla Krajowej Rady Doradców Podatkowych upoważnienia do podejmowania tzw. uchwał abstrakcyjnych mających na celu eliminowanie rozbieżności w wykładni prawa. Takie uprawnienia mają wyłącznie Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i w pośredni niejako sposób Trybunał Konstytucyjny.

Ustawa o doradztwie podatkowym i statut KJDP nie przewidują dla KRDP uprawnień do ustalania w drodze wykładni jej przepisów i ustaw podatkowych, zakresu pełnomocnictw udzielanych doradcom podatkowym przez ich mocodawców, ani uprawnień do określania wzorów takich pełnomocnictw. W razie zaistnienia rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych na tle stosowania takich unormowań, nie będzie przeszkód w zainicjowaniu przez KRDP stosownego postępowania przez jeden z uprawnionych podmiotów określonych w art. 264 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ mającego na celu wyjaśnienie przepisów budzących wątpliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 3 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Krajowej Rady Doradców Podatkowych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2005 r. VI SA/Wa 1245/04 w sprawie ze skargi Krajowej Rady Doradców Podatkowych na decyzję Ministra Finansów z dnia 23 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie zawieszenia uchwały w sprawie działania doradców podatkowych jako pełnomocników - oddala skargę kasacyjną.