Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2005 r., sygn. FSK 2084/04

Fakt, iż rozpoznawane sprawy wynikały z tego samego stanu faktycznego nie stanowi przesłanki uzasadniającej wyłączenie sędziego z mocy ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2005 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Marka T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 czerwca 2004 r., I SA/Gd 1986/04 w sprawie ze skargi Marka T. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 17 września 2001 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie o zabezpieczenie na majątku podatnika zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2004 r., I SA/Gd 1986/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Marka T. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 17 września 2001 r. w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za 1996, 1997, 1998, 1999 i 2000 r. W motywach uzasadnienia wyroku wyjaśniono, że zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 3 w związku z art. 220 par. 2, art. 33 oraz art. 208 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ odwoławczy umorzył postępowanie odwoławcze w sprawie odwołania Marka T. od decyzji Urzędu Skarbowego w W. z dnia 16 maja 2001 r. jako bezprzedmiotowe. Do wydania decyzji przez organ podatkowy I instancji na podstawie art. 33 par. 2 i par. 3 Ordynacji podatkowej doszło wobec ustalenia w trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej u Marka T. w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług, iż nie wykazał w składanych deklaracjach VAT-7 za poszczególne okresy rozliczeniowe w latach 1996, 1997, 1998, 1999 i 2000 podatku należnego z tytułu sprzedaży tarcicy dla "K." Sp. z o.o. Sprzedaż tarcicy została udokumentowana fakturami wystawionymi przez Marka T. na rzecz "K." Sp. z o.o. Na podstawie tych faktur określono wartość sprzedaży tarcicy oraz przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług należnego z tego tytułu w kwocie 951.970 zł. Wyjaśniono ponadto, iż istniała uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe w tej kwocie nie zostanie wykonane przez podatnika.