Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2004 r., sygn. OSK 222/04

Jeżeli w obrocie prawnym była ważna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej inwestycji, to organ architektoniczno-budowlany był nie tylko uprawniony ale i zobowiązany - przy spełnieniu innych warunków wymaganych ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, do wydania kwestionowanego pozwolenia na budowę i nie można mu skutecznie czynić z tego tytułu zarzutu naruszenia prawa, a tym bardziej naruszenia rażącego, niezbędnego do eliminacji decyzji z obrotu prawnego w trybie nadzwyczajnym /stwierdzenie nieważności/. Dopiero wszczęcie przez właściwy organ postępowania w sprawie wygaszenia decyzji w związku z wejściem w życie nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ mogłoby skutkować zawieszeniem o pozwolenie na budowę, na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, w oczekiwaniu na ostateczna decyzję o wygaśnięciu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu i dopiero decyzja wygaszająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej inwestycji zobowiązywałaby organ architektoniczno-budowlany do odmowy udzielenia pozwolenia na budowę.