Wyrok NSA z dnia 12 października 2004 r., sygn. OSK 769/04

Przepis art. 509 par. 1 Kc ze względu na regulację zamieszczoną w art. 385[3] pkt 5 Kc w odniesieniu do umów konsumenckich nie może stanowić podstawy przetwarzania danych osobowych konsumentów uzyskanych bez ich zgody.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "P." Spółki z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2004 r. II SA 1603/03 w sprawie ze skargi "P." Spółki z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 2 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie nakazania usunięcia danych osobowych - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 marca 2004 r. oddalił skargę "P." Spółki z o.o. z siedzibą w P. na decyzję ostateczną Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 2 kwietnia 2003 r.(...), utrzymującą w mocy decyzję tego organu z 17 stycznia 2003 r. nakazującą "P." Spółka z o.o. usunięcie danych osobowych Grzegorza K. pozyskanych bez jego zgody w związku z zawarciem umowy przelewu wierzytelności od "P." S.A. z siedzibą w W.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył ustalenia i stanowisko Generalnego Inspektora, który ustalił w toku postępowania, że 18 grudnia 1997 r. została zawarta umowa pomiędzy Grzegorzem K., a "P." S.A. o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a następnie rozwiązana bez uregulowania wynikających z niej należności. W dniu 24 czerwca 2002 r. "P." S.A. zawarła umowę o przelew wierzytelności, która dot. również wierzytelności G. Kowalskiego i w wyniku tego udostępniła jego dane osobowe Spółce z o.o. "P.". Zarówno u podstaw udostępnienia jak i przekazania danych wskazany został przepis art. 509 i nast. Kc Pismem z 2 września 2002 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów poinformował Generalnego Inspektora, że w jego opinii cesja długu abonenta pomiędzy przedsiębiorcą a firmą windykacyjną jest dopuszczalna jedynie za jego zgodą, a w przeciwnym razie przyjęcie dopuszczalności takiej cesji na podstawie art. 385[1] par. 1 Kc spełnia ogólne przesłanki niedozwolonego postanowienia umownego.