Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2004 r., sygn. II SA 1603/03

Art. 385[3] pkt 5 Kc wskazuje na to, że niedozwolonym postanowieniem umownym jest takie zezwolenie, które pozwala kontrahentowi konsumenta na przeniesienie praw i obowiązków bez zgody konsumenta. Oznacza to, że takie postanowienie nieuzgodnione z nim indywidualnie, jeżeli byłoby zawarte we wzorcu umownym, nie wiąże go. W konsekwencji takie postanowienie, łącząc go z treścią art. 385[3] pkt 5 Kc, musiałoby być określone w samej umowie indywidualnie uzgodnionej z konsumentem.

Jeżeli zakazane jest czynić mniej, czyli nie można nawet we wzorcu umownym wyłączyć zgody konsumenta, to zakazane jest czynić więcej, zatem dokonywać takich czynności w ogóle bez zgody konsumenta.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2004 r. sprawy ze skargi R. Spółka z o.o. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie ochrony danych osobowych - oddala skargę.

Do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wpłynęła w dniu 7 października 2002 r. prośba Grzegorza K. o zbadanie legalności przetwarzania jego danych osobowych przez R. Sp. z o.o. z siedzibą w P. Skarżący podniósł, że jego dane zostały tej Spółce udostępnione przez P. SA z siedzibą w W.

Generalny Inspektor ustalił w toku postępowania, że w dniu 18 grudnia 1997 r. została zawarta pomiędzy Grzegorzem K. a P. SA umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, następnie rozwiązana bez uregulowania wynikających z niej należności. W dniu 24 czerwca 2002 r. P. SA zawarła umowę o przelew, która dotyczyła również wierzytelności Grzegorza K. i w wykonaniu tej umowy udostępniła R. Sp. z o.o. jego dane osobowe. Zarówno u podstaw udostępnienia jak i przekazania przedmiotowych danych wskazany został przepis art. 509 i następnych Kodeksu cywilnego. Pismem z dnia 2 września 2002 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów poinformował Generalnego Inspektora, że w jego opinii, cesja długu abonenta pomiędzy przedsiębiorcą a firmą windykacyjną jest dopuszczalna jedynie za zgodą konsumenta, w przeciwnym razie - przyjęcie dopuszczalności takiej cesji na podstawie art. 385[1] par. 1 Kc spełnia ogólne przesłanki niedozwolonego postanowienia umownego. Skarżący nie wyrażał zgody na przekazanie przez P. SA osobie trzeciej uprawnień wynikających z zawartej z nim umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.