Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. FSK 842/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędziowie NSA Juliusz Antosik (spr.), Włodzimierz Kubiak, Protokolant Teresa Świderska, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 10 grudnia 2003r. sygn. akt I SA/Ka 2968/02 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

FSK 842/04

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach (I SA/Ka 2968/02) oddalił skargę J. K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia [...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w J. z dnia [...] w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej - członka zarządu P. Spółki z o.o. w J. za zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 1998 r. (co prawda na wstępie uzasadnienia wyroku podano, że decyzja ta dotyczy również marca 1998 r., jednak z decyzji, znajdującej się w aktach administracyjnych wynika, że obejmuje ona jedynie zaległości w podatku od towarów i usług za październik-grudzień 1998 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Izba Skarbowa, nawiązując do okoliczności faktycznych sprawy, zauważyła, iż wymieniona Spółka nie wpłaciła wymienionych należności podatkowych, wynikających z decyzji ostatecznej, a przeprowadzone postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne. W związku z tym wszczęto postępowanie w niniejszej sprawie, zakończone wymienionym rozstrzygnięciem. Izba po przywołaniu regulacji art. 116 Ordynacji podatkowej zauważyła, że okolicznością bezsporną jest to, iż strona była członkiem zarządu wymienionej Spółki, zaś spór sprowadza się do kwestii, czy władze Spółki we właściwym terminie złożyły wniosek o jej upadłość. Analizując tę kwestię, podano, że Spółka złożyła dwa wnioski o ogłoszenie upadłości: pierwszy z 6 listopada 1998 r. i drugi z 18 marca 1999 r., co do którego poza dyskusją - jak stwierdzono - pozostaje, iż złożono go po terminie z art. 5 Prawa upadłościowego. Pierwszy z wniosków nie mógł zaś wywołać jakichkolwiek skutków prawnych, bowiem został skutecznie zwrócony zarządzeniem Sądu Rejonowego wobec nieuzupełnienia braków formalnych; skutek taki wynika z art. 130 kpc. W konkluzji Izba stwierdziła, że poczynione ustalenia nie dają podstaw, aby stronę uwolnić od odpowiedzialności za niewyegzekwowane zaległości podatkowe. Przy tym podstaw do tego nie dostarcza także postanowienie Sądu Rejonowego w Katowicach z 25 października 2000 r., sygn. X Uns 28/00/9 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie pozbawienia prawa prowadzenia działalności gospodarczej (art. 172 Prawa upadłościowego).