Wyrok NSA z dnia 27 października 2004 r., sygn. FSK 1186/04

Artykuł 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza. Aby przeprowadzić uzupełniający dowód z dokumentów Sąd musi powziąć wątpliwość, o której w tym przepisie mowa.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki Akcyjnej Z. Z. H. z/s w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 stycznia 2004 r. 1/III SA 3051/01 w sprawie ze skargi Spółki Akcyjnej Z. Z. H. z/s w W. na decyzje Izby Skarbowej w O. z dnia 28 września 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 i 1999 r. - oddala skargę kasacyjną, (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd oddalił skargę na dwie decyzje Izby Skarbowej dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych za lata 1998 i 1999. Na etapie postępowania sądowego sporne pomiędzy stronami pozostały kwestie:

1/ zawyżenia w obu latach kosztów uzyskania przychodów poprzez zaliczenie do kosztów wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną, przekraczających limit 0,25 procent przychodów, co naruszało art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: wydatki te poniesione były na zorganizowanie bankietów z udziałem artystów w czasie targów w Poznaniu;

2/ zarachowania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacji od zakupionych przez Spółkę znaków towarowych na podstawie umów zawartych z Jerzym K.

Sąd I instancji podzielił stanowisko organów podatkowych w kwestii wydatków na organizację tzw. bankietów, iż nie było żadnych podstaw faktycznych do uznania ich za wydatki na reklamę lub reprezentację przeprowadzoną publicznie w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten ogranicza wydatki na przewidziane w nim cele do wysokości 0,25 procent przychodu, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Wynika z tego zatem, że skoro limit nie obowiązuje tylko reklamy prowadzonej publicznie, to a contrario - dotyczy on wszelkich form reklamy niepublicznej. Wydatki na reprezentację, bez względu na formę, w ogóle nie zostały wyłączone z limitowania.