Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2003 r., sygn. I SA/Wr 2886/00

Wykładnia przepisu par. 9 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./, w brzmieniu nadanym nowelizacją z dnia 7 lutego 1997 r. /Dz.U. nr 14 poz. 78/, prowadzi do konstatacji, że przy spełnieniu wskazanych w tym przepisie warunków podatnik mógł w okresie od 1 stycznia 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. podwyższać stawki podane w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0 dla maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 7 tego paragrafu, w tym również środków transportu /z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Alicji i Henryka małżonków T. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 25 października 2000 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 rok i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 i art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję inspektora kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w (...), a także zasądził na rzecz skarżących od Izby Skarbowej w (...) dwa tysiące trzydzieści cztery złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi Alicji i Henryka małżonków T. jest decyzja Izby Skarbowej w (...) Ośrodek Zamiejscowy w (...) z dnia 25 października 2000 r., którą utrzymano w mocy decyzję inspektora kontroli skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w (...) - Ośrodek Zamiejscowy w (...) z dnia 24 lipca 2000 r. określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. W decyzji organu I instancji stwierdzono, że Alicja i Henryk małżonkowie T. prowadzili w 1997 r. działalność gospodarczą o nazwie: PPUH "D." Import-Eksport s.c. Działalność ta polega na zakupie mączki zwierzęcej od kontrahentów zagranicznych i jej sprzedaży w kraju oraz na wykonywaniu usług w zakresie transportu międzynarodowego. Podatnicy rozliczali się z budżetem państwa opłacając podatek dochodowy na zasadach ogólnych, prowadząc księgi rachunkowe. W wyniku kontroli skarbowej stwierdzono, że w zeznaniu o wysokości wspólnych dochodów osiągniętych w 1997 r. Alicja i Henryk małżonkowie T. zaniżyli należny podatek dochodowy o 16 456 zł. Znaleziono mianowicie uchybienia w dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od użytkowanych przez Spółkę środków transportu przez zastosowanie stawek amortyzacyjnych podwyższonych bezzasadnie o współczynnik 3. To spowodowało, iż inspektor kontroli skarbowej dokonał korekty wykazanych "odpisów" z uwzględnieniem stosownych stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik 2 zgodnie z przepisem par. 9 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./. Izba Skarbowa w decyzji zaskarżonej do Sądu podzieliła zasadność ustaleń organu I instancji. Stwierdzono, że w 1997 r. podatnicy nie mieli prawa zastosować współczynnika 3 przy przyjętej "metodzie degresywnej" naliczania odpisów amortyzacyjnych, ponieważ obowiązujący w tym czasie par. 9 ust. 8 tego rozporządzenia nie pozwalał na taką amortyzację. Ten przepis dopuszczał podwyższanie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie większych niż 3 jedynie dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych. Organ odwoławczy nie miał wątpliwości, że uprawnienie to nie dotyczyło środków transportu, zaliczonych do wyodrębnionej grupy 7 Klasyfikacji, dla której stosować można było jedynie współczynnik 2 (...). To zmusiło organ I instancji do skorygowania tych kosztów przy zastosowaniu stawek podwyższonych o współczynnik 2 (...).