Wyrok NSA z dnia 30 kwietnia 2001 r., sygn. II SA/Wr 749/99

Zmiana podstawy materialnoprawnej rozstrzyganej sprawy administracyjnej prowadzi do zmiany przedmiotowej tożsamości sprawy, a to z kolei prowadzi do naruszenia zasady dwuinstancyjności rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zofii Ł. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy we W. z dnia 23 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Powiatowego Urzędu Pracy w Ś. z dnia 19 marca 1999 r., (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 23 ust. 1 i 2, art. 24 ust. 1, 3, 6a i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ po ponownym rozpatrzeniu sprawy Zofii Ł. zam. G. ul. S. 38, skarżąca Zofia Ł. została uznana za osobę bezrobotną z dniem 2.12.1998 r. z prawem do zasiłku dla bezrobotnych po upływie 7 dni od daty rejestracji w wysokości 120 procent kwoty zasiłku. Zofia Ł. spełniła warunki dla uzyskania statusu bezrobotnego i udokumentowała łączny okres zatrudnienia wynoszący 28 lat, 6 miesięcy i 3 dni. Do okresu uprawniającego do zasiłku nie zaliczono skarżącej okresu pracy od 1.10.1967 r. do 20.10.1969 r. poświadczonego zeznaniami świadków.

W odwołaniu od tej decyzji skarżąca wniosła o jej zmianę, uznanie okresu dwóch lat pracy w restauracji "Turystyczna" od 1.10.1967 r. do 20.10.1969 r. i przyznanie prawa do zasiłku przedemerytalnego. Skarżąca wskazała jako dowód wykonywania pracy w restauracji "Turystyczna" dwa zapisy w książeczce ubezpieczeniowej z lat 1967 r. i 1968 oraz zeznania trzech świadków.