Wyrok NSA z dnia 24 maja 2001 r., sygn. IV SA 572/99

1. Wniesienie zażalenia w trybie art. 37 par. 1 Kpa jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne.

2. Stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 par. 1 Kpa ma charakter wpadkowy /incydentalny/ i powinno być wydane w formie postanowienia, na które stronie nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia. Niezależnie od pozytywnego lub negatywnego stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia strona może wnieść skargę na bezczynność organu i w sądowym postępowaniu ze skargi na bezczynność może ewentualnie podważać stanowisko organu wyrażone w trybie art. 37 par. 1 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał z przyczyn formalnych zasadność skargi Elżbiety i Bolesława małżonków S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 4 marca 1999 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżących trzysta pięćdziesiąt złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.