Wyrok NSA z dnia 13 listopada 2001 r., sygn. V SA 1543/00

1. Porównanie przepisów art. 3 par. 1 pkt 2 i art. 209 par. 1 pkt 1 i par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ z przepisami art. 4 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadnia ocenę, że w odniesieniu do cła pojęcie "dług celny" użyte w art. 265[2] Kodeksu celnego jest odpowiednikiem wcześniejszego pojęcia "obowiązku uiszczenia cła" z ustawy Prawo celne i oba te pojęcia wyrażają tę samą instytucję prawa celnego, a tylko werbalnie ujęte odmiennie.

2. W sytuacji, gdy przepisy Kodeksu celnego nie zawierają postanowienia stanowiącego o działaniu art. 265[2] tej ustawy wstecz, przewidziany tym przepisem trzyletni termin do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji należy liczyć od dnia wejścia w życie tego przepisu, tj. od dnia 21.05.1999 r.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zbigniewa K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 22 maja 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji tegoż organu oraz decyzji Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 22 grudnia 1999 r. (...), (...) - oddala wniosek skarżącego o zasądzenie kosztów postępowania sądowego w pozostałej części.