Wyrok NSA z dnia 23 marca 2001 r., sygn. V SA 2820/00

1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ na postanowienie o zaniechaniu wydania paszportu jako na postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty przysługuje skarga do NSA. Z treści art. 261 par. 3 Kpa wynika możliwość wniesienia zażalenia w odniesieniu do zwrotu podania jako następstwa nie uiszczenia opłaty, nie zaś zaniechania czynności uzależnionej od opłaty.

2. Ustalenie winy obejmuje zarówno ustalenie okoliczności faktycznych zdarzenia jak i subiektywnych polegających na ustaleniu wzorca-typu zachowania w danych warunkach oraz odniesienia tego wzorca do cech subiektywnych osoby, której zachowanie ocenia się jako zawinione. Dokonywanie tego rodzaju ocen jest zazwyczaj domeną organów sądowych, nie zaś administracyjnych. Nie można jednak z tego powodu uznać, że wprowadzenie tego terminu do przepisów prawa administracyjnego zwalnia organ dokonujący oceny od uwzględnienia okoliczności subiektywnych, związanych z psychiką konkretnej osoby, której ustalenia winy dotyczy. Pojęcie winy jest bowiem okolicznością wymagającą tego rodzaju zsubiektywizowanych ocen.