Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. III SA 3269/99

Analizując treść art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, należy dojść do wniosku, że choć wydatek nie dotyczy kosztów wymienionych w art. 23, które z mocy prawa nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, to niejako automatycznie wydatek taki nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Muszą być zachowane dalsze istotne cechy, takie jak bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu sprawy ze skargi Janusza P. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 24 listopada 1999 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Janusz P. prowadzi od 1991 r. kancelarię adwokacką, której przedmiotem działalności jest wykonywanie usług adwokackich. Działalność ta była opodatkowana na zasadach ogólnych a podatnik prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.