Wyrok NSA z dnia 8 marca 2001 r., sygn. I SA/Łd 2604/98

Gdy podatnik nieuprawniony do obliczania podatku należnego według struktury zakupów na zasadach przewidzianych w art. 30 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stosuje przed dniem 1 stycznia 1997 r. te zasady i w związku z tym nie ewidencjonuje sprzedaży w sposób umożliwiający wyodrębnienie wielkości sprzedaży opodatkowanych różnymi stawkami podatkowymi, wówczas brak jest podstaw do opodatkowania całej sprzedaży stawką 22 procent po tym terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Piotra B. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 28 października 1998 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do maja 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej utrzymania w mocy decyzji organu pierwszej instancji, a także zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącego czterysta czterdzieści cztery złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w Ł. - po rozpatrzeniu odwołania Piotra B. od decyzji Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia 24 grudnia 1997 r. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego 1994 r. do maja 1995 r. i ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe - uchyliła tę decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania, a w pozostałej części utrzymała ją w mocy. W uzasadnieniu podano, że Piotr B. prowadził działalność w zakresie gastronomii i obliczał podatek należny przy sprzedaży bezrachunkowej według struktury zakupów, podczas gdy art. 30 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym przewiduje taką możliwość tylko do podatników świadczących usługi w zakresie handlu. Z prowadzonej przez podatnika ewidencji przychodu wynikają jedynie wartości uzyskiwanego obrotu bezrachunkowego bez możliwości wyodrębnienia obrotu według poszczególnych stawek podatkowych. W związku z powyższym Urząd Skarbowy w celu obliczenia podatku należnego zasadnie pomniejszył wartość brutto sprzedaży ogółem o wartość brutto sprzedaży wynikającą z wystawionych rachunków uproszczonych ze stawką 7 procent, a następnie od powstałej różnicy wartości ustalił kwotę podatku należnego zgodnie z art. 15 ust. 1 przy zastosowaniu stawki 22 procent. Zarzut podatnika o wprowadzeniu w błąd przez organ podatkowy, co do sposobu naliczenia podatku VAT od sprzedaży. Izba Skarbowa uznała za nieznajdujący potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. W aktach sprawy brak jest pisemnego zapytania ze strony podatnika i pisemnej odpowiedzi Urzędu. Zaś brak znajomości unormowań prawnych, związanych z rozliczaniem podatku, nie może stanowić podstawy do uchylenia decyzji. Za niezasadny uznano także zarzut naruszenia art. 68 par. 1 Ordynacji podatkowej. Natomiast uchylenie decyzji I instancji w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego nastąpiło z uwagi na to, że nie można było zastosować art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (...) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.1996 r.; określenie wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży nie zostało ustalone poprzez oszacowanie, lecz w oparciu o ewidencję sprzedaży. Wobec tego nie miał zastosowania art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. /Dz.U. nr 137 poz. 640/.